Brother Siblings || Jeon J. 2̶̶.̶ ̶S̶̶e̶̶z̶̶o̶̶n̶ 『✔』

23:59?

"Eve mi gitsek artık Sun Ye? Baban eminim ki meraktan ölmüştür."dedi ve dükkanın içine bir kahkaha attı.

Ben ise ona ağzım açık bir şekilde bakıyordum.

O..
Yanımdaydı..

Rüya falan görüyor olmalıydım değil mi?

"T-tabi gidelim anneciğim."

Acaba saatler mi değişmişti?

Ya annem eve giderken ölürse?

"Telefonu verebilir misin anne?"

"Al canım."

Diyerek telefonu bana uzattığında saate baktım.

00:12

Sonra ise babamı aradım.

Babacık aranıyor...

"Alo-"

"Dileğiniz benim için bir emirdir?"

Ne?

Annem birşey anlamasın diye ona vitrindeki oyuncağı göstermiştim.

O da gülerek 3. Oyuncağımı da almış olmuştu.
Doğum günü hediyeleri işte.

"Baba orada mısın?"

"Dileğiniz benim için bir emirdir. Lütfen bir dilek dileyiniz."

Ortaya aklımdan geçenleri attım.

"Annem ölene dek benim yanımda kalsın."

"Malesef bu dileğinizi gerçekleştirmem. Lütfen başka bir dilek dileyiniz."

Neden?!

Ben annemin yanımda kalmasını istiyordum.

"Hm.. "

"Kızım haydi çıkalım."

Telefonun yüzüme kapanması ile ekrana bakmıştım.

Peki ya annem babamı ararsa?

"Anne sen babamı arayıp bizi almasını söyler misin?"

"Ver bakalım."

Annem oyuncağımı kasaya koyup telefonu tuşladı.

"Ah aşkım bizi şu sana söylediğim kafeden almaya gelir misin? Malum geç oldu."

Nasıl ya!

"...."

"Görüşürüz."

Uzanarak annemin elinden telefonu aldım ve kapanmış olan aramayı bir daha tuşladım.

"Dileğiniz benim için bir emirdir. Lütfen bir dilek dileyiniz."

Şaka mıydı?

Telefonun ses kaydı yerine eğilip fısıldadım.

"Büyüyünce annem gibi bir hayat sürmek istiyorum."

"Dileğiniz benim için bi-."

Telefon suratıma kapandığında, annem kasiyere teşekkür etmiş ve elimden tutmuştu. Telefonu ise hala elimde tutuyordum.

"Eve gidince oyuncaklarını yerleştiririz olur mu?"

"Olur." Dedim gülerek.

Dükkandan çıkıp babamın gelmesini bekledik.

Evimiz buraya yakındı, ama ormanlık alanda olduğu için korkutucuydu.

Yani bence.

Önümüzde araba durduğunda babam cami indirip gelmemizi söylemişti.

Annem poşetler ile öne oturduğunda ben de arkadaki yerimi almıştım.

Onlar yolda giderken konuşurken bende emniyet kemeri ile oynuyordum.

Kemeri takarak, onu ellerimle bir ile bir geri çekiyordum.

Eğlenceliydi.

Öne doğru eğilip annemin ve babamın kemerlerini takıp takmadıklarına baktım.

Babamın ki takılıydı ama annemin ki takılı değildi.

Gözüm yanımdaki telefona kaydığında saatin geriye doğru aktığını ve 23:59 olduğunu gördüm.

Önüme döndüğümde ise araba farından başka birşey görmedim.

Anneme bağırdım.

"Anne emniyet kemerin!"

Ve saat 00:00 olmuştu.

İşte hikaye şimdi başlıyor.