Best Vacation Ever - NH

Niall:

hi people! ik hoop dat jullie het tot nu toe leuk vinden?! toen ik dit hoofdstuk heb geschreven moest ik er echt bij huilen. veel lees plezier!!

xx

Niall:

Argh! hoe moet ik het haar vertellen? ik voel me zo vervelend. 'uhm... het gaat niet goed met ze.' 'ja maar dat wist ik al wel.' 'het gaat nog slechter, ze zijn bang dat ze het niet redden.' ik zag hoe haar gezicht wit wegtrekt, haar ogen keken wazig voor haar uit en voor ik het wist lag ze in mijn armen. 'JONGENS, KOM HELPEN!!' ik legde haar op het bed neer. 'Niall wat is er?' Louis kwam binnenstormen met een ongerust gezicht. 'd- d- de ouders van Lotte g- g- gaan het misschien niet redden en ik vertelde het aan Lotte... en nu...' ik begon te huilen. Louis liep naar Lotte toe en probeerde haar wakker te maken. 'Lotte... Lotte... word wakker!' ik liep naar beneden om even wat water te gaan drinken. toen ik mijn glas op had liep ik terug naar boven. ik deed de deur open en zag dat Lotte wakker is geworden. ik rende naar haar toe en gaf haar een knuffel. ik huilde nog steeds. het is gewoon verschrikkelijk om te zien hoe Lotte zich voelt. 'zullen we vanmiddag naar ze toe gaan?' fluisterde ik zacht in haar oor. 'ja.' zei ze. het is één simpel woordje maar er zitten zoveel emoties in.

we hebben nog een paar minuten zo gezeten. we liepen samen naar beneden. 'wij zijn even naar het ziekenhuis.' ze knikte allemaal en liep de deur uit. ik starte de auto en reed naar het ziekenhuis. toen we in het ziekenhuis aankwamen werden we gelijk verwezen naar de kamer. Lotte deed langzaam de deur open en ziet haar moeder daar liggen. ze barst weer in huilen uit. ik kom bij haar staan en kijk naar links daar ligt haar vader. 'Lotte je vader.' ze draaide zich om en verroerde voor de rest niks. ze liep naar haar moeder en pakte haar hand vast. *piep piep piep* het piepje klonk steeds sneller. 'Lotte? wie is dat achter je?' 'mama.' zei ze zacht. 'dat is Niall.' 'Lotte ik ga dit niet redden. alles doet zoveel pijn. maar Niall gaat je gelukkig maken! dat zie ik nu al. ik blijf altijd van je houden.' 'NEE MAMA! VERLAAT ME NIET!! Niall roep een doktor.' ik rende gelijk naar de gang. *piep piep piep* de piep werd langer wat betekende dat er geen hartslag meer is. ik liet me op de grond zakken. Lotte kwam bij me zitten. we zitten nu samen tegen elkaar aan te huilen. 'ik ga een zuster roepen. ik voelde dat ze helemaal shakte en bijna niet op haar benen kon staan. 'blijf jij maar zitten.' ik pakte een stoel zorgde ervoor dat Lotte bleef zitten en liep uit de kamer. 'iemand?! doktor?!' gelijk kwamen er twee doktors. ze liepen naar binnen waarna ik ze volgde. 'sorry het spijt me Lotte.' zeiden ze toen ze naar Lotte's moeder keken. Lotte rende naar me toe en gaf me een stevige knuffel. 'ik ben blij dat we vandaag gegaan zijn.' fluisterde ze. ze begon harder te huilen. ik maakte shhh geluiden en wreef over haar rug zodat ze kalm werd. 'ik hou van je voor altijd! zoals je moeder net zei, ik ga je gelukkig maken.' ze keek me met een glimlach aan. we bleven nog een tijd staan knuffelen en nam dit moment in me op. wat als ik haar nou niet mijn nummer had gegeven? dan moest ze dit helemaal alleen doorstaan...