15.Bölüm

544 29 6
                                    

Saçımı tutan her kimse sertçe çekti ve kafamın arkaya düşmesine neden oldu

-beni özledinmi bebeğim?

Kulağıma fısıldıyordu ve bu kendimden iğrenmeme neden oluyordu

Evet gelmişti.. kabusum başlamıştı..

-bana cevap ver!

-hayır lanet şey seni özlemedim!

Asla ama asla ona boyun eğmeyecektim

-demek öyle ha!

Saçımdan tuttu ve salona kadar sürükledi ,saçımı sertçe yere attı duvarın dibine düşmüştüm,karnıma tekmeler arıyordu sadece karnıma değil her tarafıma,neyseki kollarımla yüzümü koruyorum yoksa yarın ne yapacağım,saçımdan tuttu ve aynı sertlikle kaldırdı,birkaç yumruk ve tokadın ardından artık ayakta kalmaya gücüm yetmiyordu, dişlerinin arasından fısıldayarak konuşmaya başladı

-tekrar soruyorum beni özledinmi bebeğim?

-hayır!

Saçımdan sürükleyerek her zamanki bembeyaz odaya götürdü evet siyah değil çünkü biliyorki siyahı hep çok sevmişimdir

Saçımdan fırlattı beyaz odaya,odanın en köşesine düşmüştüm biraz da orda hırpaladıktan sonra

-ee nasıl şimdide acıtmadı desene!

Ona her acıtmadığını söylediğimde kudururdu ve bu genelde hep böyle olurdu

Dalga geçercesine güldüm

-hıh gerçekten..elinden gelen bumu? Canımı yaktığını mı düşünüyorsun?

-bu gün yol yorgunuyum senle uğraşamayacağım

Arkasını döndü herzamanki gibi kapıyı kilitledi ve çıktı

Evet canım çok yanmıştı ama onun karşısında bunu gösterip zevk almasını sağlamayacağım

Yattığım yerden doğruldum,her tarafım kan içindeydi,birkaç öksürükten sonra gözümü açtım,her zamanki gibi kan kusuyordum,geriye doğru süründüm ve duvara yaslandım,kafamı geriye attım,gerçekten bitap düşmüştüm elimi kımıldatacak halim yoktu,göz kapaklarıma yenildim ve kendimi uykuya teslim ettim..
__________________________________________

Kalktığımda etrafa baktım dünkü olanları hatırladım hareket etmeye halim yoktu ama birde işim vardı

Zorda olsa kalktım ve mutfağa girdim kendine kahvaltı hazırlamış yiyordu ayı!

Uzun kollu sweatımı ve siyah pantolonlarımı giyip şapkamı taktım dış kapıya yöneldim tam elimi atıp kapıyı açıcaktımki saçımdan çekildim

-nereye bakalım bebeğim?

Saçımdaki kolunu çevirdim ve sırtında birleştirdim

-işe biliyorsun ki artık çalışıyorum geç kalırsam kovulurum o yüzden şimdi siktir olda gide bileyim

-ama sen böyle yaparsan olmazki sana asla söylemem

-sikik herif!

Kolundan ittim ve çıktım kapının arkasından gülüşlerini duyabiliyordum

-ahahah sakın yanlış birşey yapayım deme bebeğiimm~

-piç!

Diye fısıldadım ve şirkete doğru yol aldım

#

Asansörle üyelerin bulunduğu kata çıkıyordum yemek zamanlarıydı ve ben şimdiye kadar hiç birisiyle karşılaşmadım bu iyidi çünkü gözüm şişmişti artık nasıl vurduysa!

!!!Abim bir idol!!!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin