Ben seni nasıl anlatayım ki? Ya da en güzel nereden başlanır seni anlatmaya?
Gözlerin karanlık bir oda, ellerin bütün kuvvetiyle çarpılmış bir kapı bana... Biliyorum, ne söylesem tesiri yok artık. Sen benim onca zamandır aşamadığım ve hiçbir zaman da aşamayacağım o kocaman duvarlarımsın...
Geçer sandım, unuturum sandım... Biraz uzaklaşınca her şeye yeniden başlayabilirim sandım.
Ah canım... Denedim ama olmadı. Ben zaten hayatımda hiçbir şeyi istediğim gibi yapamadım. Sen sahip çıkmayı başaramadığım tek şey değilsin ama canımı en çok acıtansın. Ölsem acaba o zaman umursar mısın? Üzülür müsün biraz, acır mı canın?
Aslında sana söylemek istediğim son bir şey daha var.
Ya da boş ver.
Her neyse..
