Mr.Pyschopath

The beast in a cave

part two of the previous chapter "despair"

Halos isang buwan na ang nakalipas ng mailibing si fia, pero hangang ngayun hindi parin ako makapaniwala at maka move on sa mga pang yayare, hindi ko padin matangap na patay na si fia...sa dami na ng dinanas ko sa murang edad at sa mga dadanasin ko pa habang nabubuhay ako sa mundong ito...i think ang pag kawala ni fia ang pinaka masakit....sobra!...

Dalawang buwan na ang nakalipas at nag simula na ang pasukan, napilitan na akong bumalik sa metro manila para pumasok na sa bago kong school ... Na dapat talaga bago naming school ni fia..kung buhay pa sya.... 1st day of class ay kailangan naming mag tipon tipon sa main school grounds, dahil mag kakaroon daw ng annual welcoming of fresh mens ceremony, nang marinig ko palang yun ay ayaw ko na agad sumama sa kanila sa pag baba, una sa lahat ang baduy nun at mas gugustohin ko nalang mag stay sa upuan ko at mag mukmuk and also im a awkward guy when it comes to shaking other peoples hand... So yea ayaw ko talaga sumama sa annual ceremony nila kaso no choice ako nun kundi bumaba... Nang mag simula na ang program at ang welcoming speech ng principal ng school nakatulala lang ako...nagulat nalang ako ng marealized ko na ako nalang pala ang nakaupo at lahat sila ay nakapila na para sa hand shaking part, so tumayo na ako agad at pumila para makipag kamayan na sa mga sophomore ng school na yun, nagulat nalang ako ng may isang babae bumulong sakin habang kinakamayan nya ako, "depressed?" nang marealized ko na siya pala amg nag sabi nun ay agad ko syang nilingon ngunit hindi ko na sya matanaw dahil sa dami ng mga fresh men na kasabayan ko, umakyat kami lahat sa room pag tapos ng program at nag simula na ang introduce yourself, hindi ako naag salita sa tuwing ako na ang mag papakilala at pag tinatanong ako ng mga teacher kung anong problema ay tititigan ko lang sila ng masama, maraming nag taka sa pinakita kong ugali nung araw na yun kaya medyo nilayuan ako ng mga kaklase ko dahil sa takot or dahil naweweirdan sila sakin....nang mag ring ang bell para sa recess nag labasan ang mga kaklase ko ngunit mas pinili ko mag stay sa room at mag mukmuk... Nagulat nalang ako ng biglang may humawak sa balikat ko at sinabing "ano problema? Kanina kapa ganyan simula nung nakita kita sa ceremony ah" nang lingunin ko kung sino ang nag sabi nun ay laking gulat ko ng makita ko ang isang cute na babae na mahaba ang buhok pero hindi ganun katangkaran... Siguro hangang balikat ko lang siya nun so mga 5'3 or 5'4 lang sya. Hindi ko siya nasagot kaagad dahil nadin sa bigla at sa lungkot ko nun kaya tumayo lang sya dun awkwardly at tinitigan ko lang sya, "ughmmm kumain kana ba? Tara sabay na tayo" sa ngiti palang nya alam ko nang mapag kakatiwalaan sya, kaya sumama nalang ako sakanya. Nag tanong sya ng nag tanong tungkol saakin ngunit hindi ako maka sagot dahil sa hiya, after all 1st time kong makisama at makipag usap sa ibang babae other than my mother, sister other relatives and fia... Naubos ang oras naming dalawa na nakatulala lang ako sa mukha nya at sya naman ay tanong lang ng tanong...so yea pretty awkward if i might say, lumipas ang ilang araw at halos walang pag babago, boring padin ang school and iniisip padin ng iba na baliw ako or nakakatakot, pero hindi padin ako makapaniwala na araw araw akong pinupuntahan ni ate girl na hangang ngayun hindi ko padin maalala yung pangalan niya...pero atleast hindi na ganun ka awkward dahil nakakasagot nako kahit papaano...pero nang lumipas ang isang buwan...hindi ko aakalain na aalis din pala ako sa bago kong school....kung kailan nag babago na ang tingin ng iba sa akin at kung kailan nagiging komportable nako sa kapaligiran ko....dahil lang sa isang gagong bully...hindi ko makakalimutan ang buong pang yayare nung araw na yun.

"hoy! Weirdo! Nabalitaan ko namatayan ka daw ah! Kaya pala ganyan ka!"

(sa mga panahon na yan ay tahimik lang ako na nag dodrawing sa likodan ng notebook ko at iniisip ko sa sarili ko na wag nalang siyang pansinin)

"Hoy?! Kinakausap kita diba?!" Wika ng bully at tila naiinis na dahil hindi siya napapansin

(at this point i still don't give a fuck about what his blabbering about so i continued ignoring him)