TEK BAŞINA

BÖLÜM 1

Okul çıkışı hızlı adımlarla butiğe gittim . Bugün hava ne kadar da soğuktu böyle. Babam ne yapıyordu acaba ? Onu acılar içinde görmek istemiyorum gerçekten . O benim sahip olduğum tek insan. Onu kaybetmekten , ve en kötüsü onu kaybedeceğimi bilmekten nefret ediyorum . Butiğe girdiğimde beni Mary karşıladı.

''Selam şekerim.''

''Sana da selam Mary.''

Neşesinden asla eksiltmeyen Mary gerçekten iyi bir kadındı . Tek başına yaşıyor , yiyor , içiyor ve eğleniyordu.Hiçbir şey onu üzemezdi. Geçmişinde zorla hayat kadınlığı yaptırılmış, o zamandan beri kafası gidik . Bazen dalıp gidiyor ve kendi kendine konuşuyor. Nadiren sinir krizleri de geçiriyor fakat sonrasında hiçbir şey olmamış gibi davranıyor. Yaşadıklarını unutmaya çalışıyor ama o kadar yer edinmişler ki hep bir taraflarda o günleri hatırlatmak istiyormuş gibi beyni . Düzgün fiziği ve sarı saçlarıyla gerçekten otuz yaşında olduğuna inanmak zor. Beni işe aldı ve maaşımı eksiksiz veriyor . Onu gerçekten seviyorum . Yardım etmekten asla kaçınmadı bana karşı . Her zaman güler yüzlü ve nazikti oldu. Çantamı arka taraftaki dolaba koydum ve kasanın başına geçtim. Mary telefonuyla oyun oynuyordu . İki katlı bu butik benim tek geçim kaynağımdı . Buradan aldığım para ne babamın ilaçlarına yetiyor ne de ihtiyaçlara. Okul masraflarımı burs alarak karşılamam benim için çok iyiydi yoksa okulu bırakmak zorunda kalacaktım ve bunu cidden istemiyordum. Okulum benim için önemliydi.

''Ne diyeceğim biliyor musun? Bu akşam bir parti var ve sen de gelmelisin . Arkadaşlarım arasında . Eğlenceli olacağının garantisini verebilirim tatlım . Ne dersin ?''

''Sanmıyorum , babama bakmam gerek . Onun için her an endişeleniyorum . Üzgünüm , gelemem.''

''Kafanı dağıtmak istersin diye düşünmüştüm. Hey, bu arada al bakalım.'' diyerek elindeki zarfı bana uzattı. Açıkçası bilmiyormuş gibi davransam da bugünün maaş günü olduğunu biliyordum ve parayı vermesini dört gözle bekliyordum.

''Teşekkürler.''

''Teşekkürü benim etmem gerekir biliyorsun. Ben sana teşekkür ederim ne kadar güçlü biri olduğunu bana gösterip güçlü olmamı sağladığın için. Zor zamanlarımda yanımda olduğun için. Sen de biliyorsun ki kafamı toplamasaydın cesedim bir tarladan bulunacaktı . Hayatımın ne kadar boktan olduğunu biliyorsun , hala da öyle. Ama sen bana bir umut ışığı oldun . Sana ne kadar para versem az kalır biliyorum ama verebilidiğimi veriyorum. Ve Kelly teşekkür ederim bu yalnızlığın karanlık kuyusuna düşen kadına sımsıkı sarıldığın için.''

Gözünden bir damla yaş yanağına süzüldü . O kadar duygulu o kadar içtendi ki. Bana uzattığı zarfı alıp kenara attığım çantaya koydum. Mary bir kahkaha patlattı.

''Ah seni de ağlatmak istemem bebeğim . Bazen huysuz yaşlı bir kadın olabiliyorum .''

''Ve ben bu kadının dünyayı yerle bir edeceğine inanıyorum.'' dedim tek elimi havaya kaldırarak .

''Ah teşekkürler tatlım . Bu lanet olası dünyayı birlikte mahvetmek benim için bir onurdur!''

''Memnuniyetle.''

İçeri benim yaşlarımda bir kız girdi. Muhtemelen bizim okuldandı . Kız mavi dar pantalonun üstüne siyah taşlı bir bluz giymişti . Kıvırcık kızıl saçları arkadan toplanmıştı . Vay canına , gerçekten havalı görünüyordu .

''Merhaba , nasıl yardımcı olabilirim?''

Kız bana yandan kısa bir bakış attı. Beni tanımaya çalışıyor gibiydi. O söylemeden ağzımı açtım.

''Sanırım aynı okuldayız. Adım Kelly.''

''Merhaba . Ben de Lily. Erkek arkadaşımla yemek yemeye çıkacağız. Bana neler önerebilirsin?''