💜\/Challenges/My Thoughts\/💜

_◾"Θέλω να γίνω σπασικλάκι" Ventish thing◾_

Διάσπαση προσοχής ('adhd') aside... Με έχει πιάσει εδώ και κάνα μήνα να θέλω να γίνω σπασικλάκι. Όχι γτ 'α είμαι λύκειο πρέπει να διαβάζω τώρα όλα είναι δύσκολα χουζτουχδουμουνου' ή 'I need to make meh parents proud' ή όχι τόσο έντονο το όλο 'τΙ θΑ κΑνΩ σΤο ΜεΛλΟν' argument, καταρχάς πάω επαλ και όχι οποιοδήποτε επαλ, ευκολιδή χουδου χουδου, αλλά για το ότι...Τα, βασικά

1):Θέλω κάπως με κάποιον τρόπο να βοηθήσω την κοινωνία... Inferiority complex aside tho, I do. Θα ακουστεί κάπως μπουρδοναρκισιστικό, αλλά δε ξέρω, είμαι γενικά άτομο που του αρέσει να συζητάει, να ακούει γνώμες, να explorάρει καινούργια πράγματα, though however το μεγαλύτερο μ αρνητικό μ σε αυτό είναι γενικά το θέμα της βαρεμάρας, που ξέρω γω βαριέμαι, και θέλω να κάνω/ψάξω/δοκιμάσω κάτι, ειδικά αν αυτο το κάτι είναι καινούργιο όμως, δυστάζω γτ φοβαμαι μην αποτίχω, δε το κάνω αρκετά καλά, δε πάει κάτι όπως το περίμενα και φσκ δε πάει κάτι όπως το θέλω.
Και basically low self esteem εσύ φταις
Το χειρότερο όμως είναι ότι είμαι απτα άτομα που η βαρεμάρα μπορεί να γίνει και επικίνδυνη, απτήν βαρεμάρα μπορεί να αρχίζω να κλαίω να χτιπιέμε (όχι κ γτ δεν κάνω κάτι εκείνη την ώρα και είμαι μόνη μ με τις σκέψεις μ κ ξεσπάω, αλλά έχει τύχει φορές που κλαίω απλά επειδή βαριέμαι και δε μπορώ να το πολεμισω), να γίνομαι violent και οι σκέψεις μ και maybe actions μ να ξεφιλτραρίζονται, που για μένα αυτό δεν πρέπει να γίνεται, και όταν δε μπορώ να το πολμισω πολύ πολύ, here goes the unhealthy copping mechanisms...
Γενικα θέλω να είμαι πολύ περισσότερo productive, like I'm wasting my life...
Τα όχι και τόσο unhealthy mechanisms include:
Εμενα να τρέχω σα το καθυστερημένο σολο το σπίτι
Εμενα να ακούω μουσική τρέχοντας στο δωμάτιο μ
Η και σολο το σπίτι όταν δενε οι γονείς μ σπίτι
Εμενα να γκαρίζω
Και κτλ
Και νμζ κάπου εδώ ξεκινάει το number 2
Πιστεύω ότι το όλο κομμάτι του διαβάσματος θα ηρεμίσει τη βαρεμάρα μ, όμως here comes the hard part...
Από μικρή, άκουγα συνέχεια από τους άλλους αυτό το 'εΙσΑι πΟλΥ εΞυΟνΟ πΑιΔι ΑπΛα Δε Το ΔιΑχιΡιζΕσΑι ΣωΣτΑ'
Η και χωρίς το 'απλά δε το διαχιρίζεσαι σωστά' part.
Και η 'meh child is the besth' συμπεριφορά της μάνας μ δε βοήθησε στη ναρκισιστικά κατευθυνόνενη εξέλιξη του εγκεφάλου μου-
Η φάση tho ήταν, ότι για το sake του όχι να μαστε εγώ κ η μάνα μ κάθε μέρα στα νοσοκομεία επειδή εγώ και τα προβλήματα αυτοελέγχου μου υπάρχουν και βασιλεύουν, η μάνα μ μου έκανε τα μαθήματα και εγώ καθόμουν και έπαιζα με το nitendo μ.
Με αποτέλεσμα να μην ξέρω ούτε να γράφω σωστά ούτε να ξέρω να διαβάζω καθαρά στα 15 μ soon 16 μ.
Και άλλα πέταγμα φσκ.
Είχα και το όλο θέμα το "bullying" που μ γινόταν είχα και όλα τα άλλα στο κεφάλι μ να είμαι συγκεντρωμένη και motivated για το σχολείο και στα μαθήματα.
Όποτε μετά από ένα σημείο καταστροφής της ευτοεκτίμισης αυτοπεποίθησης μ και will to live μ, αποφάσισα με τη μάνα μ οτι πρώτα θα ήταν καλύτερο να επικεντροθώ στο να διορθωθώ στον τομέα του σοσιαλισμού και της ευτοελένχισεις του εαυτού μου.
Που σκατα βρασμένα γενικότερα φτάνουμε στο γυμνάσιο...
Ουτε θέλω να το θυμάμαι, δεν άλλαζα καν τα βιβλία στη τσάντα μ, κοιμόμουν μεστή τάξη και το όλο κομμάτι του σοσιαλισμού ήταν απαίσιο... Κλειδωνόμουν στις τουαλέτες, ετρεμα να μιλήσω σε άνθρωπο, το art kid μέσα μ είχε εκτοξευτεί και απέκτισα ταμπέλα

'Το quiet socially awkward art kid'.
Έβλεπα και anime γαμω το Χριστό μ-
Νταξι κ τώρα ασχολουμε αλλά *slightly shivers*
Είχα όμως και ένα yandere crush σε ένα καημένο παιδάκι από 1η-3η γυμνασίου που ήταν κυριολεκτικά ο μόνος λόγος που ερχόμουν σχολείο...
Αλλα αυτό είναι μια άλλη ιστορία για άλλο κεφάλαιο.
Στην 3η γυμνασίου βέβαια, βασικά 2α αλλά "μαλωσαμε" και τα ξαναβρήκαμε, κΑτΙ πΟΥ κΑι μΕχΡι ΤωΡα ΓινΕτΑι ΟπΟτΕ γΙνΕτΑι ΚάΤι ΚαΚο ΣτΗ ζωΗ τΟυ ΚαΙ μΕ θΥμΑταΙ, υπήρξε κιαλο ένα αγόρι όπου ήταν ο λόγος που ήθελα να πηγαίνω σχολείο, που κατέληξε να γίνει ο πρωιν μ, αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία για άλλο κεφάλαιο.
Γενικά λίγο το παράχεσα με την ιστορία της ζωής μ αλλά νταξι κολλάνε στο θέμα, θα κάνω και ξεχωριστά κεφάλαια βέβαια αλλά Oof.
Τώρα απλά να πω ότι έχω αλλάξει προς το καλύτερο.
Ομως.
Παραμένω να μην έχω υπομονή για να διαβάσω
Like δε μπορώ απλα μαγικά να κάτσω κάτω να διαβάσω θα σπάσω πράγματα και θα damagάρω φωνητικές χορδές.
Έχω βρει ένα "κόλπο" βέβαια όπου μακάρι να το είχα βρει εδώ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ, που με βοηθάει να processάρω στο μυαλό μ τα πράγματα.
Δλδ απλά basically όταν μιλάει ο καθ επαναλαμβάνω αυτά που λέει στο μυαλό μ και έτσι το μυαλό μ τα processαρει ποιο effectively a.k.a δε μπαίνουν από το ένα αυτί και βγενουν απτό άλλο.
(oof το χέρι μ)

3):Τα χω μπερδέψει λίγο αλλά κ πάλι, θέλω γενικά να γίνω πιο έξυπνος άνθρωπος. Οκ για αρκετούς λόγους, κυρίους όμως θέλω να "έχω ένα πιο κοφτερό μυαλό", να καταλαβαίνω αυτό που μ λένε με τη μία και να σκέφτομαι γενικά γρήγορα και effectively κ να απαντάω γρηγορότερα, φσκ.
Τώρα αν νομίζετε ότι δεν γίνεται αυτό που λέω
Γνωρίστε το crush μ.
Ένα απτα 3α μ.

Περίπου αυτά ήταν, όλα τα υπόλοιπα είναι μικρολεπτομέρειες που τα μάτια μ ο εγκέφαλος μ τα χέρια μ δεν θα αντέξουν.
Αλλά αυτοί ήταν οι κύριοι top λόγοι.

Τώρα το πως θα καταφέρω να γίνω σπασικλάκι, μια Αγία τριάδα ξέρει.

Όποτε, αν είστε στο ίδιο σπίτι μαζί μ και μακουτε να γκαρίζω, most likely δεν έπαθα τπτ απλά βαριέμαι οπότε ελάτε να μ κάνετε παρέα ή ακόμα καλύτερα πάμε καμιά βόλτα σε κάνα σχολείο με βόμβες και εκρικτικά, θα το εκτιμούσα.