Not So Perfect Relationship

Prologue

Camille's POV

Umuulan ngayong araw,sobrang lamig. Bumabaha na ang sa labas ay suspended rin ang klase.

Masayang magbasa ng libro ngayon at masarap ring uminom ng mainit na tsokolate. Bagay na bagay rin ang panahong ito para sa malamig Kong buhay.

Hayss...

Kung Nandito ka pa sana sa piling ko ngayon,malamang may kayakap pa ako sa tuwing nilalamig at giniginaw ako.

Namimiss na kita...

Kung saan ka mag ngayon,sana ay masaya ka. Kasi ako,masaya akong iniisip ka,pero mas sasaya sana ako kung Nandito ka.

Ang daya mo Kasi,bakit ang aga aga mong umalis?Marami pa sana dapat tayong gagawin ngayon,kaso wala eh...iniwan moko,mag-isa.

Napapikit ako at napayakap ng mahigpit sa throw pillow. Pilit na pigilan ang mga luhang nagbabadyang pumatak.

Wag ka munang makisama sa panahon ngayon.....please......kahit ngayon lang....

Napayuko ako at napasubsob na lamang sa throw pillow.

Sabing wag munang makisama eh!Naiinis na ako!Bakit araw araw nalang akong ganito?

Hindi ba nauubos ang mga luha sa aking mga mata at talagang walang tigil ito sa pagpatak?Araw araw nalang kasi eh....

"Ang daya *sob* mo....sa-sana, *sob* hinintay mo a-ako"bulong ko sa gitna ng aking pag-iyak.

Napakasakit.....ang sakit mawalan ng minamahal. Kung dati,naniniwala ako sa perpektong relasyon....ngayon,hindi na.

If there is really a perfect relationship,then why am I suffering from this pain right now?....from the pain of that damn stupid so called 'Perfect Relationship'?

Why do I need to suffer?May kasalanan ba ako,para ganituhin ako ng tadhana?Or I am just unfortunate to feel or have a perfect relationship like the others have?

Am I,not deserving to have that relationship,na pinapangarap ng marami?Bakit pa ganto?

Because....this is what I deserve?Ganun?Ang unfair.

*Zzzzz....zzzz*

Napatingin ako sa phone kong nagvavibrate.

Dad calling....

Napatingin ako sa labas ay agad na pinunasan ang aking mga luha bago ito kinuha.

"Ummm....hello,dad?"

[Camille,why aren't you answering my texts?Nasaan ka ba?]

Napahinga muna ako ng malalim bago ito sinagot.

Even if my voice were trembling.

"I.....I......I-I'm in my house,dad"

[Bakit Hindi mo sinabi na nandiyan ka?You damn child of a b*tch!Pinag-alala mo kami ng sobra dito!]

Napahawak ako ng mahigpit sa phone ko at pilit na pinipigilang umiyak. Even my dad....

Napangiti nalang ako ng mapait. I don't know na may pake pa pala ang ama ko sa akin,kahit na ganyan ang ugali niya.

Well...hindi ko naman siya masisisi,he's still my dad after all. The one who made me,not just my mom.

"Wag ka ng mag-alala,I'm fine here...hindi naman ako mawawala,I'm old enough,I can handle myself...just like what you said,Matanda na ako at Hindi ko na kailangan ng gabay"

[Pvta!Wag mo akong dramahan!Umuwi ka dito kung ayaw mong palayasin kita dito sa bahay natin!]

Hayss...

Pinunasan ko ang luhang tumakas sa kaliwang mata ko at ngumiti ulit.

"Okay,I'll be there....sige,I'll end the call now,hihintayin ko nalang na tumila ang ula----[Wag munang hintayin!Go home now!Or else your regret that decision of yours!]

*Toot Toot Toot*

Unbelievable...

Napahiga ako sa sofa at pinikit ang aking mga mata.

I'll stay here,hindi muna ako uuwi,I wanted to be alone at this moment.

Pinapakiramdaman ko lang ang ulan habang nakapikit,ni Hindi ko na nga namalayan na nakatulog na pala ako.

~•~•~•~•~•~•~

"A-Ahhhhhhhhhhhhh!!!!"I tried to refrain from shouting,but I can't. Ang sakit na ng katawan ko.

*Pak!*

Muling tumulo ang masaganang luha sa aking mga mata ng makatanggap ako ng isang malutong na sampal,galing sa aking ama.

"I already told you,I can do what ever I want to do because I'm still your father,Kaya Kong gawin ang gusto Kong gawin sayo...You have reached my limits,Camille"yan ang huli niyang sinabi bago niya ako sinikmuraan at ikinulong sa aking kwarto.

*Sob*

Ang sakit....how could he do such a thing?

Napapilipit ako sa sakit at Hindi parin tumitigil sa pag-iyak. All I could do is cry,kahit humingi ako ng Tulong...wala parin namang makikinig sa akin.

Pero nung Nandito lamang siya,sigurado akong...hindi ako magkakaganto ngayon.

Because he's here,I know he'll save me...but for the first time,he wasn't here to save me.

I laughed hysterically...how could a dead person come here?Psh!I'm crazy.

Napaupo ako at nakatulalang napatitig sa kisame. I wish I can follow you right now,but I have some things to finish here.

Wag Kang mag-alala,once my business is done,I'll follow you...at sisiguraduhin Kong...wala ng makakapagpahiwalay sa ating dalawa. Not even my father..

For the last time....pinunasan ko ang aking pisngi na basang basa na ngayon.

"No one...No one can ever let us apart,not even this 7 billion people"
----
This is my first...and I hope you liked it, even though marami pang wrong grammars at Mali Mali...tiisin niyo muna. Ieedit ko lang yan sa tamang panahon.