Hoofdstuk 3

1.5K 47 3
                                    

Het is nu al een paar maanden later de begrafenis in Marokko voor mijn moeder is ook al gedaan. Toen ik weer thuis kwam van Marokko ben ik nogal depressief geworden. ik eet en drink niet meer en ik ben gewoon mentaal op. ik kan het niet meer zonder yema inoe ❤️.

Zuchtend stap ik uit mij bed en ga dan naar de badkamer. ik kijk in de spiegel en herken mij niet meer. ik ben heel mager geworden. ik denk even na en beslis dan dat het zo niet langer meer kan door gaan. yema had ook niet gewild dat ik me zelf zo kapot maak. ik ga en moet veranderen. misschien zie ik er van buiten normaal uit. maar van binnen ga ik kapot. de pijn in mij hart zal er voor altijd zijn. Moge Allah jou de hoogste rank in het paradijs toe betreden yema Ameen.

ik zucht en trek snel wat kleding aan die nog al groot zijn. het moet maar ik heb niks anders. ik pak mijn fiets sleutels, trek mijn schoenen en jas aan en ren dan naar buiten. ik pak mijn fiets en fiets naar de kapper,dan de nail salon, kleding winkels,make up winkels.

Paar uur later......


Nou dit is het geworden. ik heb lang niet meer gegeten en ben dus veel afgevallen. heb ook make up op gedaan en nieuwe kleding aan. mijn krullen zijn verzorgd en ik zie er netjes uit. ik had nooit gedacht dat ik zo mooi was #zelfvertrouwen up. 📈

Uiterlijk 👇

Dit is haar Kleding 👇

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.


Dit is haar Kleding 👇

Ik heb me ook ingeschreven bij een nieuwe school

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Ik heb me ook ingeschreven bij een nieuwe school. want bij de oude ga ik nooit meer terug.
Ik ga naar de keuken en wil een salade maken tot er opeens op de deur word geklopt.

"Wie zou dat zijn" fluister ik verward  tegen mezelf.

Ik loop naar de deur en maak hem open.
Ik zie twee politie agenten staan. wat komen die hier doen? denk ik bij mezelf.

"Goedeavond mevrouw mogen wij even binnen komen" vraagt de agent Chagarijnig.

" j ja komt u maar binnen" zeg ik nog steeds verward. eigelijk wil ik zeggen nee ga weg is mijn huis enzo. maar je weet als marokkaan moet je niet groot doen tegen een agent anders ben je echt dood.

Ze lopen naar binnen en gaan dan zitten op MIJN bank. ik ga tegen over hun zitten en wacht tot ze gaan praten. de agenten merken het en beginnen dan met praten.

"we hebben gehoord dat u moeder is overleden in  een auto-ongeluk. Gecondoleerd. aangezien u minderjarig bent kunt u niet op u zelf wonen dus moet u of bij familie of in een pleeggezin we hebben wat familie opgebeld en u mag bij u oom wonen in België" zegt de agent achter elkaar.
Ik blijf voor even stil om alle informatie te verwerken en zeg dan

" waneer vertrekken we"

"Nu gelijk mevrouw pakt u u spullen maar wij doen de rest" zegt de andere agent
Ik knik en loop naar boven, pak al mijn spullen en wat van mijn moeder, zodat ik altijd aan haar kan denken. ik loop naar beneden de deur uit naar de politie auto. de agenten doen mijn koffer in de achterbak terwel ik alvast instap. hun stappen ook in en zo rijden we naar mijn nieuw verblijf........

Deel 3 alweer ik heb heel veel inspiratie dus er komt zeker meer ik probeer elke dag 1 deel te plaatsen misschien soms 2x maar dat weet ik nog niet zeker

𝐂𝐡𝐚𝐢𝐦𝐚'𝐬 𝐋𝐢𝐟𝐞...Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu