Nie sądziłem, że nauczysz mnie mowy gwiazd. Nie uważałem też, że ją umiałeś. Pokazałeś mi, jak do nich mówić, aby odpowiadały. Galaktyka jest wybredna. Rozmawia tylko z tymi, którzy na to zasługują. Byliśmy wybrańcami nieba.
Ciała niebieskie są równie próżne, co róże. Potrzebują uwagi. Pragną, aby każdej nocy ktoś napawał się ich pięknem. Tak, jak ja wzdychałem do Ciebie. Umierały bez miłości i zrozumienia. Usychały niby kwiaty na pustyni, która nie ma studni.
Konwersowanie z tymi małymi punkcikami było niezwykle przyjemne. Jednak sekret krył się w tym, aby słuchać ich mowy.
"Brzmią jak pięćset milionów dzwoneczków." - powiedziałeś kiedyś, po czym uniosłeś głowę w górę, patrząc się na nocne niebo.
Nie rozumiałem, dlaczego tak bardzo je kochałeś. Przecież to one powinny bić pokłony twojej doskonałej aurze.
Z miłością, Yoongi.
CZYTASZ
pluto. ʸᵒᵒⁿˢᵉᵒᵏ
FanfictionUmierając pod niebem pełnym gwiazd, wiedział, że gdzieś tam kryje się jego Pluton.
