Collision

Chapter 2

Happy reading sa lahat ng nagbabasa. God bless you all!

Bastos!

Umupo ako sa visitor's chair katabi ng kama na hinihigaan ni Mang Kanor, siya iyong tatay ni Sheena, iyong batang iyak nang iyak dahil hindi pa rin nagigising ang itay niya. Mula sa matandang lalaki ay nabaling ang tingin ko kay Sheena, she's sleeping soundly beside her father while hugging him tight. Ngumiti ako sa magandang tanawing iyon, sana may tatay din ako. Hinaplos ko ang buhok ng bata nang paulit-ulit, kahirap siguro ng kalagayan nya. Nakwento kasi niya sakin na patay na ang inay niya at dalawa na lang sila ng itay niya ang tanging magkasama. I have no regrets helping them. Naputol ang pagmumuni-muni ko nang may biglang kumalabog sa pintuan. I suddenly find myself glaring and cursing.

"Goodmorning Ida, you look good in the morning. " he smiles. Hinawi pa nya ang mukhang malambot at makinang niyang buhok. Ibig kong sabihin, ang magaspang at mukhang hindi na-shampoo niyang buhok.

I stand up from my seat and walk closer to him.

"Hoy Epal, FYI hindi tayo close para tawagin mo akong Ida, Maria Esmeralda for you. And please lumayo-layo ka sakin at makakatikim ka. " masungit kong saad. Kaaga-aga binubwisit nya na naman ako.

"Kung makakatikim naman pala ako, titiisin ko na lahat ng pagsusungit mo. " pinakita na naman nya iyong nakakairita niyang ngiris at ngisi.

"Gago! " it's my first time cursing in Tagalog, I just heard it from a young patient out there. Naglakad ako palabas at siniko ko siya sa tiyan bago ko siya iwanan. Naglakad-lakad ako sa paligid ng ospital at inobserbahan ang mga taong naroroon. Mukhang wala namang kahina-hinala.

My phone suddenly rang and I get it from my pocket. Nagulat ako at napakunot ang noo nang makita kung sino ang caller. I pick it up and listens carefully.

"Is everything okay? Are they moving according to the plan?"  the person from the phone asks.

"Yes, master. "

"Master? " nagulat ako at naihagis ko ang cellphone ko nang biglang bumulong sa kabila kong tenga si Beau. Tumibok nang mabilis ang puso ko.

"Who's your master except me? " biglang  nablangko ang utak ko sa tanong niya. Ang mas ikinagulat ko pa ay nang hindi ako makapagsalita o makapagsinungaling sa hindi ko malamang kadahilanan.

"May mas gagwapo pa ba sakin? " nawala ng parang bula ang kaba ko at napalitan ito ng malakas na hangin. I punch his abdomen and feel something, I mean, What the hell?!

"Assuming ka! " sigaw ko habang naglalakad na palayo sa kanya. Parang tanga talaga si Prince Beau.

"Hoy Ida! Bumalik ka dito, aso lang kita! Sabi ng upper head assistant daw kita kaya sundin mo ko! " sumigaw siya, at nakatawag siya ng pansin mula sa mga pasyente at doktor sa paligid.

"Fuck you ka, papansin! "malakas ko ding sigaw pabalik nang hindi pa rin lumilingon sa kanya at tuloy pa din sa paglalakad. Mukang nagulat ang mga tao sa bulgar at lantad kong pagmumura. Hindi ko na alam kung saan o kailan ko natutunan lahat ng salitang nasasambit ko kay Beau, he's triggering my personality, I'm kind of casual and formal when I'm talking, but now when I met him, sa sobrang pagkainis ko sa kanya kusang lumalabas lahat ng gusto kong sabihin sa kanya. I don't like it, but the personality he met is the real me. No deception and countless lies.

Naputol ang pag-iisip ko nang marinig ang pamilyar na tunog ng ambulansya.

"Requesting, requesting Dr. Beau and  Dra. Ida please proceed to the ER and lead the operation. "
"Requesting, requesting Dr. Beau and  Dra. Ida please proceed to the ER and lead the operation. "
"Requesting, requesting Dr. Beau and  Dra. Ida please proceed to the ER and lead the operation. "