Είναι η μέρα γενεθλίων της Ροσιλ και έχει πάρει απόφαση να μην τα γιορτάσει αφού δεν είναι και κάτι συναρπαστικό να γίνεσαι είκοσι δύο ετών.
Όμως οι φίλοι της έχουν άλλη γνώμη, καταφέρνουν να την πείσουν να πάνε σε ένα καινούριο κλαπ στην περιοχή το...
Κάθε μέρα η ίδια ρουτίνα σηκώνομαι από της εννιά, κάνω μπάνιο, στεγνώνω τα μαλλιά μου, ντύνομαι, τρωω, πηγαίνω στην σχολή αν έχω αλλιώς όλοι την ώρα στην αγαπημένη μου καφετέρια κάνοντας διαφορά εντικ.
Ααα συν τους τελευταίους δύο μήνες μάλλον έχουν βάλει στόχο η μηχανοβιοι να με σκοτώσουν κάθε φορά στο τσακ την γλιτώνω.
Αφού σηκώθηκα έκανα την πρωινή μου ρουτίνα και αφού δεν έχω σχολή θα πάω στο στέκι μου.
Έβαλα αυτά ⬇️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Πήρα την τσάντα μου έπιασα και ένα κότσο πρόχειρο όμως φαίνεται σαν αυτούς τους διάσημους κότσους στο ινσταγκραμ γιατί το λέω αυτό με σταμάτα συνέχεια να με ρωτήσουν ποιος είναι ο κομμωτης μου.
Αφού έφτασα στα δεύτερο μου σπίτι την καφετέρια εννοώ. Πήγα να παραγγείλω.
- Γεια Ροσιλ τι θα ήθελες;
- Γεια σου Φραν το συνηθισμένο αλλά σήμερα θα ήθελα και και μπισκοτά.
Ααα ναι ξέχασα να σας πω πως η Φραν βαρέθηκε την προηγούμενη της δουλειά και βρήκε μια ελεύθερη θέση εδώ οχι ότι με χαλάει μου προσφέρει συχνά εδώ και ένα μήνα δωρεάν φαγητό άρα υπερβολικά θετικό γι'αυτό εύχομαι να μην βαρεθεί εύκολα.
Αφού πήρα την παραγγελία μου πήγα και έκατσε στο τραπεζάκι μου. Έβγαλα τον υπολογιστή ώστε να τελειώσω το βιντεάκι όπου είχα ως εργασία.
Δυστυχώς δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ γιατί το κουδουνάκι της πόρτας συνέχεια χτυπούσε και αυτό γίνετε συνέχεια τον τελευταίο μήνα. Γιατί επειδή από τότε που η Φραν άρχισε να δουλεύει εδώ υπάρχει πολυκοσμία και έρχονται εδώ για να της την πέσουν έλεος. Για να λέμε την αλήθεια είναι λογικό η Φραν είναι μια πανέμορφη γλυκιά κοπέλα με χάλκη μαλλιά και γαλάζια μάτια όπου κι αν ήταν πάντα τραβούσε προσοχή.
Μετά από κάνα δεκαπενταλεπτο.
Έπιασα τον καφέ μου και άρχισα να ρουφάω το καταπληκτικό ρόφημα μου από ροζ μου καλαμάκι.
-Γεια σου Ροσιλ!!
Άκουσα και σήκωσα το κεφάλι μου αργά προς τα πάνω και δάγκωσε το καημένο υπέροχο ροζ καλαμάκι με αυτό που αντικρίσα.
- Γεια..αα σ..σου.
Είπα και καλά ήρεμη.
-Με θυμάσαι σωστά;
Ξεχνιέται τέτοιος άνθρωπος, από εκείνο το βράδυ συνέχεια ονειρεύμουν αυτά τα καταγάλανα μάτια.
- Εε..ε ναιιι. Άντονι σωστά;
Είπα και αμέσως μου χάρισε ένα ζεστό γλυκό χαμόγελο.
