Annem zorla Baek'i eve yemeğe davet etmişti.
Birlikte yemek yerken
" anne karşı komşular taşındılar mı?" Diye sordum.
Annem Bardağına suyunu katarken
" evet annem bugün taşındılar" dedi.
Gülerek lafa sallamıştım
Valla ne yalam söyleyim gittiklerine sevinmiştim.
" Şey adın neydi evladım?~ annem.
Annem Baek'i sevmişti galiba.
Baek gülümseyerek cevap verdi
" Baekhyun efendim" dedi.
" hah Baekhyun evladım annem baban nasıllar? Iyiler mi? Ne iş yapıyolar? Ner-" ~ annem
Daha fazla soru sormasına izin vermeden annemi durdum.
" anne! Bir dur " dedim.
Annem kaşlarını çatarak
" ne var yani Baekhyun oğlumu tanımaya çalışıyorum" dedi.
Elimi anlıma koyup bir kaç saniye sadece öyle bekledim rezil oldugumu düşünürken
Baekhyun tebessümle annemin sordugu soruları cevaplamaya başladı.
Elimi kafamdan çekip Baek'e döndüm.
Çok saf, masum duruyordu ellerini masanın altında birleştirmiş anneme bakarak konuşuyordu.
Yüzümde bir gülümseme belirmişti.
" Ah! Baekhyun oğlum ben seni çok sevdim. Ailenle de tanışmam isterim" dedi.
Masanın altından annemin ayağına vurdum karşılık vererek oda bana vurdu.
" artık kalkmalıyım efendim Her şey için tesekkür ederim"~ Baekhyun.
Masadan kalkarak annemi saygıyla selamdı.
" rica ederiz oğlum ama az daha otursaydın"~ annem.
" yok efendim hem akşam oldu "~ Baekhyun
Hemen lafa atlayarak
" evet evet hem akşam oldu bencede git sen artık" diyerek Baekhyun'un kolundan tutarak evden çıkardım.
" görüşürüz o halde"~ Baekhyun
Diyerek el salladı ben cevap vermeden annem benim uerime cevabı vermişti
" görüşün evladım görüşün"~ annem
Anneme dönerek dişlerimin arasından
" anneee!" Dedim.
" ne var" ~ annem
Baekhyun'a dönerek tebessümle gitmesini bekledim.
Güzece gülümseyip tekrar anneme veda ettikten sonra bahçeden çıktı.
Kapıyı kapatarak tekrar anneme döndüm.
" yah anne çocuğa niye evladım diyorsun o senin evlandın mı? Senin iki tane çocuğun varya biri ben digeri Suho hyung"
Tabiki Baekhyun'u kıskanmamıştım ama annemin ona karşı itamları beni şaşırmıştı aslında hoşuma da gitmişti.
" ne o kıskandın mı? Saygılı çocuk sevdim ben bu çocugu"~ annem.
Annem imalı gir bakış atıp
" hem belki ilerde belki Baek benimde oğlum olur"~ annem.
Gözlerimi kocaman açarak
" ANNEEEEE!" dedim.
" tamam şaka şaka"~ annem.
Bulaşıkları anneme yıkıp odama çıktım.
Malum yaklaşan sınavlarım vardı.
Diger derslerden kurtarırdım da matematikden kalacak gibiydim.
"Napıcam ben ya?" Diye kendi kendime konuşurken.
Yatagımın üstünde ki telefonum titremişti.
Camın önünden çekilerek yatagıma oturdum ve telefonumu aldım.
Bilinmeyen den mesaj vardı.
Neden bilmiyorum ama içimdeki bir his bu kişiyle konuşmam gerektiğini söylüyordu.
" güzellik sınavlar yaklaşıyor çalışıyormusun bakalım"~ Bilinmeyen.
Bizim okuldan oldugu kesindi ama kimdi.
Sordugu soruyu es geçerek.
" kimsin ismini bari söyle " yazdım.
" az kaldı öğreniceksin şimdilik gizemli aşık olaral bil yeter"~ Bilinmeyen
Yazmıştı yüzümü buruşturarak mesaja tekrar baktım ' gizemli aşık' mı?
Bunu da sonraya bırakarak telefonumda bilinmeyen olarak kaybettiğim kişiyi ' gizemli aşık" olarak değiştirdim.
" peki gizemli aşık, ama ben sıkılmaya başladım" yazıp gönderdim. Cevap beklerken
Dişlerimle dudaklarımı dişliyordum.
Aynı zamanda da telefonumun kabıyla oynuyordum.
Mesaj beklerken telefonumun çalmasıyla hemen kimim aradığına baktım.
Gizemli aşık arıyordu hemde görüntülü.
Bir heycanla telefonu açtım.
Ama görüntü yoktu sade bir duvar ve bir tablo vardı.
Ilk konuşan ben oldum.
