derse giremedim kampuste candycaffe adında bir yere oturdum ve stilesin bana verdigi sekerlerden buldum tam sekiz tane şeker yedim.Eve geldiğimde annem ve babam bagrışıyorlardı.gözlerim yaşlı beni farketmelerini bekledim fakat geldigimi bile görmediler neden tartıştıklarına bile dikkat etmemiştim.aklıma o anda stilesı aramaktan baska birşey gelmedi ağlayarak onu aradm kendimi durduramadm telefonu açtığımda bir kız sesiyle karsılaştım kız bana stilesin yanında olmadığını telefona bakamayacağını iletti.artık herşeyim mahvolmuştu böğürerek ağlıyordum neredeyse peçeteleri kurumuş ellerimde ziyan ediyordum.bu sadece aşk değil bütün dertlerimin acısıydı fakat ben hala şeker yemeye devam ediyordum küçük şekerler beni mutlu ediyordu.
nedenini henüz anlayamadığım bu şeker faciası bir türlü durmak bilmedi karnım agrımaya baslamıstı şekerleri bıraktm aklıma hic birsey gelmiyordu kendimi yiyip biterecektim kavga sesleri daha da yükseliyordu ve bir anda kesildi artık bütün aile depresyondaydı bir de küçük erkek kardeşim var onun nerede olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu meraklanım odasına gittim o da ağlıyordu hepimiz gibi kanlı gözleriyle git burdan dercesine bir bakış attı anlamamış gibi yanına oturdum basını okşayarak mex dedim."sende annemler yüzünden ağlıyorsun değil mi?".
soruma karşılık cevap alamadım .Üzüldügünü anladım ve konuşmak istememesini olgunca karşıladım annemler ilk defa böyle kavga ediyorlardı mex camdan bakarak "ben yaptım, kavga etmelerine ben sebep oldum " dedi.
meğer gerçektende mex için kavga ediyorlarmış mex ve babam bahçede top oynarkarken belini ağaca sürtmüş annem de sert çıkışmış.konuşmadan odadan uzaklaştım.
