ΕΛΟΥΑΖ

17. Ακολουθώντας τα βήματά της

Η Κατερίνα άρχισε να περπατάει προς το Σύνταγμα. Δεν ένιωθε καλά. Ο Πόνος στο πλευρό της ήταν οξύς και της δυσκόλευε την αναπνοή. Άρχισε να ζαλίζεται. Σκέφτηκε να πάρει ένα ταξί αλλά οι μικρές σταλαματιές από το αίμα που άφηνε πίσω της ματαίωσαν κάθε σκέψη της. Η ανάσα της δυσκόλευε λεπτό προς λεπτό. Με κόπο αλλά και με όλο εκείνο το αδάμαστο πείσμα που ήταν φυλακισμένο στην καρδιά της περπατούσε. 

Κατάλαβε ! Ένιωσε ότι αυτά τα βήματα απόψε είναι τα τελευταία. Ένιωσε έναν κόμπο να πνίγει το λαιμό της. Μια έντονη θλίψη απλώθηκε στη σκέψη της. Τα φανάρια τα πέρναγε με δυσκολία προσπαθώντας να στέκει όρθια με αξιοπρέπεια. Τότε σκέφτηκε τα ζώα ! Ναι ! Όπως εκείνα, αναζητούν μια απόμερη γωνιά να αποθέσουν το σώμα τους, τη στιγμή που νιώθουν τον θάνατο να τα πλησιάζει, έτσι και εκείνη. Αυτό ακριβώς αναζητούσε. Μια γωνιά. Να μην πέσει έτσι στο δρόμο άψυχο κουφάρι έκθετη στα αδηφάγα μάτια των περαστικών. Ακόμα και στον ύστατο περίπατό της ήθελε να είναι αξιοπρεπής. Πέρασε μπροστά απ'  τη Βουλή με κατεύθυνση τον Εθνικό Κήπο. Εκεί ! Θα μπορούσε να βρει ένα δικό της μέρος για το τέλος. Μόνη ! Όπως ήταν πάντα τα τελευταία χρόνια. Στην αφάνεια, στο σκοτάδι. Μαζί με τα πεθαμένα της όνειρα σαν άνθρωπος και γυναίκα.

Ο Διοφάντους έφτασε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο μέγαρο της ΓΑΔΑ στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Κάλεσε στο κινητό τον Ανακριτή για να μπορέσει να περάσει. Σε λίγο ήταν στο γραφείο του αστυνόμου που είχε χρεωθεί την υπόθεση. Εκεί βρήκε τον Μηνιάδη με έναν νεαρό ανθυπαστυνόμο και δύο άλλους με πολιτικά.

"Τι συνέβη ;" τους ρώτησε μετά από τις ελάχιστες τυπικές κουβέντες.

"Πάμε !" του είπε ο ανακριτής.

"Που ;"

"Στην γκαλερί, εκεί που έγινε, ο αστυνόμος είναι ήδη εκεί"

Έφυγαν. Πήραν το αυτοκίνητο του ανακριτή. Στον δρόμο ο Μηνιάδης τον ρώτησε:

"Τι ξέρεις για αυτόν τον Ζέριγκα ; τον ζωγράφο ;"

"Ότι μου έχει πει η θεία της. Είχε μαζί της δεσμό πριν πολλά χρόνια. Την έβγαλε στο κλαρί. Την πάσαρε σε δικούς του. Ήταν ο άνθρωπος που την οδήγησε στην καταστροφή και στην κατάρρευση", συνέχισε να του λέει όσα ακόμα ήξερε.

"Έτσι εξηγείται η αποψινή επίθεση εναντίον του" είπε σκεφτικός ο ανακριτής. Αναστέναξε και συνέχισε: "Ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί Ισίδωρε ! Το καταλαβαίνεις αυτό έτσι ;" είπε και έριξε μια ματιά δίπλα του στον βλοσυρό Ποινικολόγο. Ο Ισίδωρος δεν μπορούσε να βρει την παραμικρή αντίρρηση.