aku RaeMyn.. aku anak tunggal dalam keluarga aku tak de adek beradik mahupon saudara mara yang aku tak penah jumpe.. aku kesunyian sehinggalah seseorang muncul dalam hidup aku..aku pernah mengangap yang aku tidak sesuai untuk nyerr..ape kan daya dia mencintai aku lebih dari diri nye sendiri dia sanggup buat ape sahaja untuk sehingga lh aku mengalami kemalangan
"cepat lah bangon sayang.. saye akan tunggu awak sampai awak sedar dari koma.." kata Baekhyun seorang diri
"encik mari ikot saye ke bilik dokter..dokter mahu jumpe encik" terjah nurse
"ouh baik lah" balas Baekhyun
#didalam bilik dokter#
"RaeMyn telah menjadi seorang yang buta akibat kemalangan tersebut sebab kecederaan dimata nyerr amat teruk sekali" jelas dokter tu dengan muka bersalah
"dokter macam mane nak kembalikan penglihatan dia..takakan tak ade cara laen dokter?" tanye Baekhyun kelam kabut
"ade cara untuk mengebalikan penglihatan dia.."kata dokter tu terbehenti
"ape cara nyerr dokter?" tanye Barkhyun lagi
"dengan mendermakan mata..tu saja cara nyerr.." jelas dokter tu lagi
"ok baiklah dokter" balas Baekhyun sedikit sedih "dokter terima kasih kerana telah memberi rawatan kepada ReaMyn..saye keluar dulu lah yerr" kata Baekhyun lalu keluar dari bilik dokter baekhyun tidak bileh terima ape yang dijelaskan oleh dokter
#didalam wad RaeMyn#
"awak saye ade belikan awak makan nihh" Baekhyun berkata sendiri kerana RaeMyn masih belom sedar "awak cepatlah sedar" kata Baekhyun sambil memegang erat tangan RaeMyn
"a...a...a..wak" kedengaran suara kecil keluar dari mulut RaeMyn
"hah?awak dah sedar?.. dokter RaeMyn dah sedar" jerik Baekhyun dan berlari keluar untuk mendapatkan dokter
"RaeMyn dah sedar?" tanye dokter
"yerr dokter" balas Baekhyun
"ok baiklah..nurse bawak barang untuk memeriksa RaeMyn dengan segera" kata dokter
selepas beberapa minit
"RaeMyn saye harap awak boleh bersabar dengan ape yang terjadi pada awak" jelas dokter tu kepada ku
"dokter tolong saye tak boleh hidup dalam keadaan macam nihh" kata ku seolah olah marah kepada dokter
"kami dah buat sedaya upaya kami..maaf tetapi ia tidak berkesan" kata dokter tu lagi
"keluar semua keluar" jerik ku
"awak sabar lah" pujuk Bakhyun
"maaf kan kami lagi sekali kami keluar dahulu" kata dokter tu dan berlalu keluar
"awak saye dah tak nampak ape² lagi..dunia saye dah gelap semua nyerr gelap.." jerik ku dalam tengisan
"shuuu... awak saye ade.. dunia awak tak kan gelap macam yang awak cakap tuh" pujuk Baekhyun lagi
"dah lah awak saye akan buta buat selama lamnyerr.. awak cari lah orang lain saye dah tak sempurna untuk awak lagi" maeah ku kepada Baekhyun tetapi Baekhyun sentiasa menenang kan aku
"awak dah cukup sempurna bagi saye...saye takkan cari orang lain dah awak jangan merepek lagi" pujuk Baekhyun lagi dan memeluk erat ku
"awak tapi saye dah tak dapat nak melihat lagi..saye tak dapat nak menatap muka awak" kata dalam pelukan erat Baekhyun
"dah jangan cakap pape lagi..saye ade untuk awak..jangan lah risau" kata Baekhyun
#selepas sebulan hidup RaeMyn dalam kegelapan#
"dokter saye mahu dermakan mata saye untuk RaeMyn" kata Baekhyun
"baiklah..mata yang mana satu kamu hendak dermakan?" tanye dokter
"dua² mata saye akan didermakan kepada RaeMyn" jelas Baekhyun
"tidak boleh begitu kamu boleh menderma hanye salah satu daripada mata kamu tidak boleh kedua dua nyer sekali" jelas dokter
"baiklah kalau begitu saye mahu mata sebelah kiri yang didermakan" balas Baekhyun
"ok.. tanda tangan disini dalam masa terdekat ini bolehlah pembedahan mata dilakuka" jelas dokter
"ok baiklah" kata Baekhyun dan belalu keluar
"awak lagi tiga hari awak boleh nampak balik semula tapi hanye sebelah mata sahaja dokter kate" jelas Baekhyun
"tak kesah lah awak janji saye boleh nampak awak semula.. "kata ku dan melemparkan senyuman sambil memegang muka Baekhyun dan menikmati setiap inci muka nyer
#selepas hari tersebut pembedahan pon belangsung#
"awak tunggu saye kat luar tau" kata ku dan beralih katil untuk ke bilik pembedahan
"saye akan tunggu awak" kata Baekhyun yang telah memakai baju yang diberi oleh nurse untuk memindahkan mata tetapi Baekhyun setia menunggu RaeMyn sehingga didalam bilik pembedahan
#selepas beberapa hari tiba lah masa untuk membuka balutak di mata ku.. Baekhyun setia di sebelah ku dan memberi semangat#
"cuba buka sedikit mata dan jangan paksa kalau tidak boleh" kata dokter aku masih mencuba untuk membuka mata penglihatan ku yang kabur sudah mula jelas tetapi aku berasa pelik kenapa Baekhyun disebelah ku menutup mata nye disebelah kiri dan berpakaian orang duduk dihospital
"awak dah boleh nampak saye ke?" tanye Baekhyun sambil mendekatkan mukanye dengan muka ku
"awak ke yang derma mata kat saye?" tanye ku
"awak rase?" tanye Baekhyun balik
"awak cakap elok² boleh tak" marah ku
"yerr saye derma mata kat awak..kenape tak boleh kerr?" tanye Baekhyun
"awak kenape buat macam awk sanggop derma mata awak kat saye.. kenape?... awak patot nyerr tak payah susah² untuk saye" marah ku
"saye buat semua nihh supaya awak boleh nampak...awak boleh tengok saye setiap hari saye tak nak awak hidup dalam kegelapan..saye sayangkan awak..itu sebab saye derma mata saye kat awak.. saye tak cari perempuan lain walaupon keadaan awak macam ni..sebab saye sayangkan awak kalau saye ikot cakap awak hari tu untuk tinggalkan awak....hidup saye tak bermakne tanpa awak tau tak..saye sayang kan awak.." jelas Baekhyun lalu memeluk ku dan mengalirkan air mata
"saye tau awak banyak bersabarkan..awak terima kasih tau sebab awak dah sayang sampaikan awak dermakan mata untuk saye..terima kasih sangat² awak" balas ku lalu membalas pelukan erat nye Baekhyun
THE END
YOU ARE READING
k-pop idol IMAGINE (one shot)
Fanfictionwatak?.. this is random fanfic one shot k-pop group or solo nak tau bace okey.. hope enjoy