LEKE

1. Bölüm

" Baba "

" Kes o lanet sesini "!!

" a - ama beni dinlemiyorsun "

" Seni dinlemek istemiyorum ! Sen artık lekelisin "!

" Baba " dedim kaçıncısı olduğunu bilmediğim hıçkırığımın ardından , doğru değildi .evet lekelenmiştim her genç kızın sevdiği adamla  evlenip vermek istediği bekaretimi kaybetmiştim ama bu doğru değildi . Ben namusumu basit dışardan biri veyahutta bir kaç yıllık sevgilimin eline verecek biri değildim . Ama o benden alınmıştı . Çünkü bence kaderde ne yazılıysa o olurdu ve benim kaderimde demekten utandığım , kelimelerle anlatılmayacak bir şey vardı .

Tecavüz

Bu adil değildi , ben bana yapılanı asla unutmayacakken her günümü bu lekeyi sorgulayarak geçirecekken insanların gözünde ' pis fahişe ' konumuna düşerken , pis ayyaş bi sarhoşun iki dakikalik zevkinden böyle bir şey yapması adil değildi . Ve ben bu lekeyle ömür boyu yaşayacakken bunu bana yapan kişinin  sabah uyandığında herşeyi unutup normal maraton hayatına devam edicek olması , hatta belkide benim gibi birkaç kızın hayatını bu şekilde mahfetmeye devam edicek olması ,bu adil değildi !   bu hayatın acımasız , kaddar ve aslında gerçek olan tarafıydı. Ama adil değildi işte .

Sıcak , sert ve nefretle inen bir tokat , susmamı aynı zamanda daha çok hıçkırmamı sağlayacak şiddetli bir okadarda ağır bir tokat . Eziliyordum , küçük düşüyordum babam artık bana eskisi gibi bakmayacaktı saçlarımı eskisi gibi okşayıp bana ' masum meleğim ' demeyecekti . Ben onun gözünde namusunu iki dakikalık zevki için kurban eden pis bir sürtük ' ten başkası değildim bana inanmıyordu , dinlemiyordu bile belkide artık benden sıkılmıştır , ve bu olay onun benden kurtulma yoludur ' da bunu sonuna kadar değerlendirmek istiyordur . Sevmiyordur beni , eskisi gibi yanında olmamı kabullenemiyordur  çünkü Atalay Evren o herkesin gözündeki kahraman , yıkılmaz , ve mükemmelliyetçi adam . Ve benim gibi mükemmelliği tek bir gecede mahfolan bir kızı var . Şuan herşeyi daha iyi anlıyorum ben onun kapatılmaz olan kusuruydum , adının üzerini lekeleyecek pilot kalem . Ben onun mükemmeliyetinin ardındaki mükemmelliyetsizliğiydim .

"  Def ol "  diye haykırdı babam belkide içindeki nefreti en küçük bir şekilde bana bağırarak azaltıyordu , biliyorum benden nefret ediyordu , kim böyle bir kızdan nefret etmezdiki zaten kendim bile bu içimdeki benliğimden nefret ederken başkalarının sevmesi bekleyemezdim ,ben utanç kaynağıydım .

"  Nereye gideyim , burdan başka yerim yok . Baba , senden başka kimsem yok , bırakma beni . Diye yalvardım ah ! Tam bir ezik gibi davranıyordum bu ben olamazdım , ben böyle biri değildim , asi bir kız değildim yada üzerinde  ' bad girl ' yazan  t- shirt giyip siyah bir rujla feminist olan biri , sade her kötülükte babasına sığınacak kadar korkak , ama bu kadar ezik bir kalıptada bulunamazdım . Korkak olabilirdim ve bu çekindiğim bir şey de değil ama birine yalvarmak yanında kalmak için , kimsesiz olduğum için sığanacak en yakın dala tutunmaya çalışmak bu hareketler bana yabancıydı .

"  Senin için buralardan uzakta bir yer ayarladım , bir süre oralarda duracaksın , gözden uzak olman hepimiz için daha iyi olacak  "  Aklıma dolan bir milyon sorundan sadece birini sordum kendime ' acaba benden hangi derecede nefret ediyordu ? '

" Bir süre derken , tam olarak nekadar ? " dedim kendime sorduğum sorular kendimle kalmalıydı  zaten sorsamda alacağım cevaptan kendime soracağım tek soru ' acaba kalbim hangi derece acıyo ' ?  Olurdu bir şeyleri kurcalamaya gerek yoktu .

" Uzun bir süre " dedi . Gözleriyle bana öyle bir baktıki sanki hem aramızda santimler olmasına rağmen kokumu  özlüyormuş ' da sıkı sıkı sarılmak istiyormuş gibi hemde benden bütün çıplaklığıyla nefret ediyormuş gibi ama bu umrumda değildi şuan tek istediğim ;   Aslında babam olan ama sanki babam gibi davranmamak için elinden geleni yapan adama bu aramızdaki ulaşılmaz sonu olmayan soğukluğa rağmen en sıcak tarafına ulaşıp ' beni bırakma ' demekti ve bu istediğim ' asla asla deme ' lafına en büyük tepkiydi.