ေႏြကႏၲာ ၊ ျမကတၱီပါလမ္း နဲ႔ မဟာရံတံတိုင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္းကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ မွာ က်ေနာ္ျမင္ေယာင္လာမိတာဟာ
စကားလက္အိုဟာရာပဲ ။ ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕ ဘာသာျပန္လက္ရာျဖစ္တဲ့ ေလ႐ူးသုန္သုန္ကို ဖတ္ဖူးတဲ့ သူတိုင္းလည္း
ဒီ သံုးအုပ္တြဲ ဘာသာျပန္ဝတၱဳရွည္ႀကီး ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ စကားလက္ကို ျမင္ေယာင္မိမွာပါပဲ။
ေႏြကႏၲာ၊ ျမကတၱီပါလမ္းနဲ႔ မဟာရံတံတို္ုင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း ကို ဆရာ တင္ေမာင္ျမင့္ ဘာသာျပန္ထားၿပီး မူရင္း စာေရးဆရာမႀကီးကေတာ့ Gwen Bristow ျဖစ္ပါတယ္။
မူရင္းဝတၱဳအမည္မ်ားကေတာ့ Deep Summer, The Handsome Road နဲ႔ This Side of Glory ပါ။
မစၥစ္ပီျမစ္ေၾကာင္းထဲက ပိန္းေကာေလွႀကီးေတြကေနစတင္ခဲ့တဲ့ ခမ္းနားတဲ့ သမိုင္းမ်ိဴးဆက္ေတြ အေၾကာင္း တခမ္းတနား ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့ ဒီဝတၳဳရွည္ႀကီးေတြမွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ သမိုင္း အရိပ္အေငြ႕ေတြလဲ အျပည့္ပါပဲ။
ဒီမွာေတာ့ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာဟာ ဘာသမိုုင္းအေထာက္အထားနဲ႔မွ မပက္သက္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းပါ။
ျမကတၱီပါလမ္းရဲ႕ အမွာစာမွာ က်ေနာ္ ဖတ္လိုက္ရမိတာ တစ္ခုကို အခုထိ ျမင္ေယာင္ေနမိတုန္းပဲ။ ဆရာတင္ေမာင္ျမင့္ရဲ႕ အမွာစာမွာ ပါလာတာပါ။
" ဒီမယ္ မွတ္ထား၊ေတာင္ပိုင္းသူတိုင္းမွာ စကားလက္အိုဟာရာရဲ႕ ေသြး နည္းနည္းစီေတာ့ ပါတာခ်ည္းပဲ" .... တဲ့။
အဲ့ဒီစကားဟာ တကယ္မွန္တယ္။ က်ေနာ္ စာအုပ္တစ္အုပ္လံုးကို ဖတ္ၿပီးမွ ဒီ အမွာစာကို ဖတ္မိေပမယ့္ က်ေနာ့္ အေတြးထဲမွာလဲ ဒီအတိုင္းပဲ။အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းသူတိုင္းဟာ စကားလက္ ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ေတြပဲလို႔ ေတြးေနခဲ့မိတာ။
ေႏြကႏၲာထဲမွာ ဂ်ဴးဒစ္လန္းရဲ႕ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေႏြရာသီႀကီးကို သည္းခံျဖတ္သန္းခဲ့ပံုေတြ၊ခင္ပြန္းျဖစ္သူရဲ႕ အမွားအယြင္းတစ္ခုအေပၚ ခြင့္လႊတ္ခဲ့ပံုေတြ အထူးသျဖင့္ ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ရဲ႕ ကၽြန္ေတြ ပုန္ကုန္မႈမွာ တစ္သက္လံုး ႏူူးညံ့သိမ္ေမြ႕ခဲ့တဲ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ေသနတ္ကို ဆြဲၿပီး ေရွ႕ဆံုးက တက္ခဲ့တာေတြေပါ့။
ျမကတၱီပါလမ္းထဲက အန္းရွာရမီကေတာ့ က်ေနာ္ သိပ္သေဘာမက်တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သူလည္းပဲ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ေတာင္ပိုင္းသူ ဆန္တာပဲ ။ ခင္ပြန္းသည္မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာ အရင္က ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေနခဲ့သမွ် ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ၿပီး ဝက္သစ္ခ်ၿမိဳင္ကို ထိန္းသိမ္းသြားခဲ့တာပဲ။
ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးသမီး ဇာတ္ေကာင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုရီေမအပၸဂၽြန္းဟာ အန္းရွာရမီနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရရင္ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ျပင္းျပမႈဟာ ေတာင္ပိုင္းလံုးဝမဆန္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ေရႊဘံုမွာစံၿပီး ေမြးဖြားလာတဲ့ အန္း နဲ႔ လူျဖဴဆင္းရဲသား ကိုရီေမတို႔ရဲ႕ ဘဝကို ရင္ဆိုင္ပံုက တစ္မ်ိဳးစီပဲ။
မဟာရံတံတိုင္းထဲက အယ္လီနာလန္းဆီမွာေတာ့ ေတာင္ပိုင္းရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ျမင္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အယ္လီနာဟာ အေမရိကန္အစစ္ပါပဲ။ ေတာင္ပိုင္းယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြထဲမွာ ရစ္မူးေနဆဲျဖစ္တဲ့ ကတ္စတာလန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ရွိတဲ့ အယ္လီနာ အပၸဂၽြန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ၾကားထဲက ကြာဟခ်က္ႀကီးတစ္ခုကို အေၾကာင္းျပခ်က္ကေလးတစ္ခုထဲအတြက္နဲ႔ ညႇိနႈိင္းထိန္းသိမ္းသြားခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ကေလးကေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါပဲ။
•••
အထက္မွာ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ေတာင္ပိုင္းသူအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ
စကားလက္အိုဟာရာနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း တူညီေနတာမ်ိဳးေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အားလံုးဟာ အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္လာရင္ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ ေတာင္ပိုုင္းသူရဲ႕ ေသြးကို ျပခဲ့တာပဲ။
ခမ္းနားတဲ့ ကပြဲခန္းမႀကီးေတြမွာ စည္းခ်က္က်ခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြဟာ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲတဲ့ ေခတ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ ယိုင္လဲမသြားခဲ့တာဟာ
က်ေနာ္ အေလးစားရဆံုးအခ်က္ပါပဲ။
