The Box

Pecunia

''Ze geloofden allemaal, allemaal in hetzelfde.'' Lupo keek verontwaardigd. Hij had boeken gelezen over religie en hij had van vele goden gehoord, ook wist hij dat sommige mensen simpelweg geen god vereerde. ''En over welke god hebben we het dan?'' Fidelis sloot langzaam zijn hand tot het een vuist werd. Toen zei hij met een lage stem ''Ik heb het niet over goden, mensen geloofden niet in goden maar ze hoopte erop, het was een soort vluchtmiddel door te verwachten dat alles goed zou komen.'' Lupo genoot er altijd van naar Fidelis te luisteren. Het komt wel eens voor dat mensen hun persoonlijke box verliezen en in de gangen leven, maar Fidelis heeft er zelf voor gekozen. Hij spendeert vooral zijn tijd in boekenboxen, dat is ook de reden dat hij zulke goede verhalen heeft.''Ik heb het over geld,'' ging hij verder. ''Het was het ware geloof waar deze mensen zich mee bezig hielden.'' Lupo keek nu verbaasd ''Wat is geld?'' Fidelis glimlachte, dit was het deel waar hij zijn meesterlijke idee zou vertellen aan de onwetende Lupo. Fidelis stond op en keek aandachtig naar Lupo's persoonlijke box. Fidelis haalde in een langzaam tempo zijn arm omhoog en wees naar de ingang van de box. ''Die voedselpillen die jij elke ochtend uit je box haalt, mensen zorgden ooit zelf voor hun voedsel.'' Lupo stond nu ook op. ''Mensen maakten hun eigen pillen?'' vroeg hij met een onzekere stem. ''Pillen? Nee geen pillen, ze gebruikten de wereld om zich heen om voedsel te verbouwen, ook vermoordden ze andere levende wezens om van hun vlees te eten,'' Lupo viel hem in de rede, ''Aten mensen elkaar?'' Fidelis keek Lupo aan en groef in zijn geheugen. Hij had geen idee, hij haalde zijn schouders op. ''Waarom niet, het zou goed kunnen.'' Voordat Lupo meer vragen kon stellen ging Fidelis verder met zijn verhaal. ''Soms had men genoeg eten om van te leven en zelfs nog wat over, dat wat ze over hadden gebruikten ze om te ruilen.'' Fidelis zijn stem werd nu wat serieuzer. hij boog zich voorover naar Lupo en legde een hand op zijn schouder. Hoe aardig Lupo Fidelis ook vond bleef het een vies jongetje, mensen zonder box kunnen niet meer douchen zelfs niet in andere boxen. Lupo vond dit altijd een mysterieus gegeven van de box, de enige die erin kon was jijzelf en niemand anders. Soms was het zelfs zo dat als iemand anders te dicht bij een persoonlijke box stond hij niet eens open ging. Maar mensen zoals Fidelis hielden zich verre van schoon, af en toe zwommen ze wel in een waterbox, maar wie weet wat daarmee gebeurt. ''In plaats van andere spullen te ruilen gaven mensen elkaar papiertjes of zelfs stukken metaal, die ze vervolgens weer ruilden voor andere spullen.'' Lupo dacht hier even over na, papier, metaal? ''Waarom zou je daarmee willen ruilen, is dat veel waard?'' Fidelis lachte weer, ''Het had geen enkele waarde, maar ze geloofden van wel, het enige ware geloof.'' Nu Lupo dit voor de tweede keer hoorde werd het hem niet veel duidelijker. Fidelis merkte dit, ''Vroeger vertrouwden mensen elkaar, door elkaar alleen een briefje met een waarde te geven zodat ze die weer door konden geven.'' Lupo begon het langzaam te begrijpen maar het was niet logisch voor hem. ''Waarom vertrouwen we elkaar nu niet meer dan?'' Fidelis had altijd over dit soort dingen nagedacht. De wereld van voor en na de komst van de boxen. Hoe zijn we hier gekomen? Waar is het voor? Waarom zijn er boxen met boeken van een wereld zonder boxen? ''Waarom zouden we elkaar vertrouwen,'' zei hij, ''we hebben het niet nodig.''