Park Jimin-📃- [NeW ScHooL]🍯

📃/4

Camdan yansıyan güneş ışıklarıyla uyandım. Jiminin yatağında, oturur pozüsyonuna geldim. Üstümde iç camaşırlarım vardı, ama jimin yoktu.

Mutfaktan sesler gelince, hızla yataktan fırlayıp, üstüme bişeyler giydim.

Aşağa indiğimde jiminin kahvaltı hazırladığını gördüm. Arkası dönüktü. Kollarımı beline dolayarak ona sarıldım.

Edey: günaydın aşkım...

Jimin: ah uyandın mı tatlım?

Edey: bilmem bak bakalım uyanmışmıyım?

Jimin kahkaha atarak bana döndü, gözü bacaklarıma kayınca utandım.

Ya gece utanmadın da şimdi nası utanıyosun?

Edey: ahh! Sen sus iç sesimdeki EDEY!

Opps! Sesli mi düşündüm?

Jimin yine kahkaha attı. Onu böyle mutlu görmek benide mutlu ediyodu. Gülünce kısılan gözleri, o küçük yumuk elleri benimdi.

Gülmek ona ne kadar yakışıyo...

Edey: hep böyle gül tamam mı?

Jimin bian gülmeyi bırakıp ciddileşti.

Jimin: gülmek?

Bana doğru adımlar atmaya başladı. Bende geri geri gitmeye başladım. Her adımda farklı şeyler söylüyordu.

Jimin: insana bağlı bişey.

Sırtım soğuk duvarla buluştu. Jimin beni dubarla arasında altı. Aramızda az bi mesafe vardı. Kalp atışlarını duyabiliyordum.
Nefeslerimiz karışmıştı.

Hayır! Hayır! Hayır edey! Sakın! Sakın kızarma!

Üzgünüm içimdeki edey ama kızardım bile, yanaklarım pespembe olmuştu. Utançtan kafamı eğdim. Jimin çenemden tutarak kafamı kaldırdı. Baya ciddi bi ifadesi vardı.

Jimin: ama ben sadece sen varken gülüyorum edey. Ahh tanrım edey! L-lütfen k-kızarma! Dayanamıyorum!

Jimin lafını bitirince dudaklarına yapıştım. Anında karşılık verdi. Belimden tutttu, bende ellerimi saçlarına geçirdim.

Deliler gibi öpüşüyoduk,

Sonra birden zil çaldı.

Ah ah! Gelen kişiyi bilmiyorum, ama bu ortamı bozmamalıydı.