CaN kıRıĞı

Yeni Başlangıçlara

Bugün geri kalan hayatının ilk günü

Merhaba... Çok canın yandı değil mi...? Belki de hala yanıyordur. Hatta hiç dinmemiştir.  zamanın her şeyin ilacı olduğu yalanının farkına varmışsındır. Geçmiyor sadece artık kabuk tuttuğu için o yaranın  acımadığını hissediyorsun. Ama o yara hala duruyor nereye gidersen git, kendinden ne kadar kaçarsan kaç, ne kadar mutluymuş gibi gözüksen de küçücük bi şey bi görüntü veyahut bir şarkı... O yarayı tekrar kanatır.
Tekrar sızlamaya başlar. Yeniden kendi kabuğuna çekilirsin... Peki sen bunu hakkediyor musun?
Seni umursamayan kişiler için sen onların kalplerini kırmaya korkarken onların senin kalbini kırmayı bırak paramparça etmelerini hakkediyor musun ya da döktüğün onca gözyaşlarını onlar hakkediyor mu...?
Tabiki de haketmiyorlar... Sen her şeyden önemlisin bırak herkesin derdi kendine annen ve ya baban da olsa o derdi üstüne almayacaksın. Söylesene sen bu kadar kırıkken canını o kadar yakmışlarken kim yanında ya da acını senle kim paylaşıyor? Hiç kimse. Sen teksin kendini böyle sev önem ver hiç kimseye kendinden fazla değer verme seni mutlu edebilecek bi sen varsın  yanında olacak bi tek sen varsın seni ayağa kaldırabilecek bi tek sen varsın düştüğünde kendin kalkmazsan hep tökezlersin...
Hadi kalk, sil o gülmeyi hakeden gözlerindeki yaşı...

Bugün geri kalan hayatının ilk günü.