Güçlü Ol..

# Annemi özlüyorum. 3..

Evet. Yanıldığımı anladığımda cidden geç kalmıştım. Onlar evlenmişti. Bizde alanyanın gündoğmuş ilçesinde yaşamaya başlamıştık. Orası çok küçük bi yer. Dağın dibindeydi hemen. Geceleri kurt sesleri gelirdi. Çok korkardım. Yatağımın içine sindikçe sinerdim. Çok korkardım o seslerden. Babama seslenirdim duymazdı hiç. Ara sıra annem arardı. Kaçak göçek konuşmaya çalışırdım. İzin vermezlerdi. Annem benim için yasaklı bölge gibi bişeydi. Yaklaştığında ya yaralanırsın ya ölürsün..  Ben hiç ölmeyi göze alamadım. Hep korktum. Her neyse. Oraya taşındıktan 2 ay sonra babam kendinden kademe olarak büyük biriyle kavga etti. Ve sürgüne yollandık. Uşağın karahallı ilçesine. Oysaki gündoğmuşta sadece 2 ay yaşamıştık. Ama sürgün edildiğimiz için hiç üzülmedim. O dağın ordan taşındığımız için çok mutluydum aksine. Ordan bi tane arkadaşım vardı. Hem komşumuz hem arkadaşımdı. Taşıncağımız belli olduğunda o arkadaşımla parkta oynamaya çıktığımızda söyledim. Oysaki gülizar annem söyleme demişti. o arkadaşımı iyice uyardım bak sakın annenlere söyleme diye  sanki taşınırken görmiycekler. Niye izin vermemişti ki söylememe. O arkadaşım dur harita getircem bekle dedi. Salak gibi inanıp tamam dedim. Sonra uzun bi süre gelmeyince eve gitmeye karar verdim. Bizim eve gelmişti. Ee hani harita almaya gidiyodu bu. Bunun burda ne işi var lan ? Ah tabi söylemişti annesine. Annesi de koşup bize gelmişti. Eve girer girmez ilk gördüğüm şey onlar oldu. Sonra ki gördüğüm şeyse gülzar annemin öldürücü bakışları..

Evet tahmin edildiği gibi azarı yemiştim. Her neyse. işte karahallıya taşındık. Hayatımın en kötü günlerini yaşadım belki de burda..

Askeri lojmanlara taşındık. Babamın iş yeri hemen evimizin yanındaydı. 2 katlı bi binada oturuyoduk. Annemle babamın ayrı olduğunu kimseye söyleyememiştim. Çünkü yasaklanmıştı. Kimseyle dertleşemiyodum. Bu berbat bi durumdu.

Benim bi hastalığım vardı. İdrarımı kaçırıyodum. Gülizar annem bunu çok sorun ediyodu. Ve beni hep psikoloğa götürürdü. Yani bi kerede böbreklerimden götürseydi ? Bu şey sadece psikolojik olmaz ki sonuçta. Her neyse bu yüzden çok dayak yedim. Milletin içinde sürekli beni rezil ederdi çok utanırdım da işte Bişey diyemezdim...

Bu durumlarda annemi öyle çok özlerdim ki..