Bu kalp son kez kırılacaktı artık erkeklere güvenmemeyi öğrenmeliydim. Bu sabah beni bir mesaj uyandırdı. Telefonuma baktığımda mesaj Denizden gelmişti. Sinirlerim bozulmuş mesajda : (bi tanecik meleğime günaydın) yazıyordu . ben de sinirlenip telefonunu fırlatım. Bu ne cüreti. Sinirden ağlamaya başladım. Telefonumu yerden aldım . mesaj atmaya başladım , aklıma onu sinir etmek için bi şey ( hakan senmisin aşkım? ) yazdım ve mesajı gönderdim. Deniz bi daha mesaj yoladı (ben deniz, hakan kim ,Ne zamandır çıkıyosunuz? ) bende şöyle yazdım ( bu seni hiç ilgilendirmez) ve telefonundan onu engeledim... Bu gün en yakın arkadaşım sude ' in evine gitmeye karar verdim onuna dertleşmek her zaman iyi gelirdi bana, onu arayıp haber verdim, o da yatıya kalmamı istedi, ben hayır demek istesemde sude beni hep mutlu etiği için kabul etim. Annemden izin alıp. Eşyalarımı hazırlamaya başladım. (Pijama, mayaj malzemeler...) bunları çantama koydum, dolabımdan bi giysi seçip giydim. Sonra evden dışarı çıktım .Deniz evin bahçesindeki bir köşeye oturmuş, öylece sağa, sola bakıyordu ben de aldırış etmeden yanından geçtim. Bana dik dik bakıyordu " melisa dur lütfen" dedi. Ben de aldırış etmeden yürümeye devam etim. beni kolumdan tutup bir köşede kıstırdı. Birbirimizin nefeslerini his edebiliyordu bu nasıl bi tutkuydu. Bilmiyorum kalbim yerinden çıkçak gibiydi , çantam yerde öylece duruyordu bizden biraz uzaktaydı... Uzun bi süre sesiz kaldık, birbirimizin gözlerinin içine baktık. Deniz " hala benim olabilirmisin " dedi. Nutkum tutulmuştu ,ne diyeceğini bilmiyordum beni bir daha üzmesine izin veremezdim "hayır" dedim " sen başkasına aitsin " dedim ... Deniz dedi ki "hayır o bir hataydı hala ben seni seviyorum, nolur beni afet...) gözleri doldu , eğer orada biraz daha dursaydım yumuşayıp onu affederdim. Bu onun yaptığı kaçıncı hataydı. Artık onu affedemezdim....
