Kanlı İntikam (Min YoonGi)

Anın Gerçeği

Sessiz bir şekilde iç çektim ama sesim duyulmuştu sanırım. Ardından gözlerim dolmaya başladı. Telefon hala açıktı. Ne o kapatmıştı ne de ben. Tam kapatmaya yeltenmiştim ki;

-Efranur?

+Efendim Yoongi Bey (bunu derken sesim titremişti)

-iyi misin?

+ah evet iyiyim. Neden iyi olmayayım ki?

-Ben şey her neyse. Kapatıyorum...

Telefonu suratıma kapatır gibi kapattı. İçim yandı o an. Kalbim acıdı. Suran'ın telefonunun onda ne işi vardı ki?! Al işte belliydi sevgili oldukları. Yeter Efra buraya kadar! Onun da kendi özel hayatı var. Sanane! İstediği insanla birlikte olabilir. Bu seni ilgilendirmez. Uyu artık. Uyu!

Ağlayarak uyuduğum için sabah kalktığımda gözlerim çok şişmişti. Bugün MinJi ve MinJoon ile buluşucam. Restoranta gidip yemek yapmam lazım. Bir şeyler yiyip hazırlandım. Elime ne geldiyse onu giydim. Zaten her kıyafetim koyu renk tonlarında olduğu için giysilerim birbirine uyuyordu. MinJi geldiklerini ve aşağı inmemi belirten bir mesaj göndermiş. Mesaja cevap vermeden hemen aşağı indim. MinJoon beni görünce hemen yanıma koştu.

Joon: Noldu Efra? Bu halin ne? Gözlerin çok şişmiş bitkin duruyorsun. Hasta mısın? Hemen bir hastaneye gidelim!

Ben: ah. Hayır iyiyim ben. Bir şeyim yok. Endişelenmeyin lütfen. Gerçekten iyiyim. Restoranta gidelim mi artık ?

Ji: Efra hiç iyi durmuyorsun arkadaşım. Biraz konuşmak ister misin benimle, yalnız ? (Abisine kaş göz hareketi yaparak ortamdan uzaklaşmasını sağlamıştı) belli senin canın bir şeye sıkılmış.

Ben: olur, iyi olabilir.

Min joon sanki hiç belli olmuyormuş gibi aklına bir şey gelmişçesine konuşmaya başladı "aa benim işim vardı kızlar unutmuşum restorantta görüşürüz dikkat edin!" Dedi ve gitti.

Bizde minji ile yürümeye başladık. Hafif soğuk bir o kadar da kasvetli bir hava vardı. Rüzgarın her çarpışında sanki kül olmuşum da dökülüyormuşum gibi hissediyorum. Her rüzgar çarpmasına ağlama hissi daha da artıyordu bende. Minji bunu anlamış olacak ki "Ağla, ağla rahatlarsın. Tutma içinde. Ağla hadi. Ben yanındayım." Dedi. Bunları demesi göz yaşlarımın akmasına ve ağlamanın şiddetlenmesine sebep olmuştu. Hayır neden ağladığımı da bilmiyorum. Sebepsizce. Nedensizce. Olanları minjiye anlattım. O da benimle aynı tepkiyi verdi. "Telefonu onda ne arıyormuş ki ve madem onda senin de bir hayran olduğunu biliyor niye arıyor seni. Bu ne biçim bi iş ya! Min yoongi den bahsediyoruz aptal da değil bu adam." Dedi. Evet haklıydı. Epey bir saydırdı adama. Onu dinlemeklw yetindim. Ve böylece ağlamam da dinmişti. Gerçi... Sebepsiz olan bir ağlama...

Az daha yürüyüp restoranta gittik. Ben hemen yemekleri yaptım 2 3 saat sonra yemek işi bittiği için restoranttan çıkıp odama doğru yol aldım. Yağmur çiselemeye başladı. Fazla yağmadığı için ve bu havaları sevdiğim için yolu uzatmaya karar verdim. Kulaklığı kulağıma takıp Jungkook'un Paper Hearts coverını dinlemeye başladım. Yolda yavaş yavaş yürüyordum ki önünde bir çift ayak görmemle olduğum yerde durdum. Kafamı yavaş yavaş yukarı kaldırdım. Bu kişi MinJoon'du. Üzgün hissediyordu. Gözlerinde gördüm bunu. Benimde ne kadar üzgün olduğumu biliyordu. Minji ona hemen anlatmış olmalıydı. Kulaklıklardan birini kulağımdan çıkardı. Kendi kulağına taktı. O an müzik değişti. RM ve Jungkook'un beraber coverladığı Fools çalmaya başladı. Minjoon şarkıyı biraz dinledikten sonra birden bana sarıldı. "Üzülmeni istemiyorum Efranur. O adam seni nasıl bu kadar üzebiliyor aklım almıyor." ... hiçbir şey demedim bende ona sarıldım....

~Yoongi'den~

Ah nasıl böyle bir şey yapabilirim! Neden Suran şuan müsait değil derim! Offfff aklım almıyor cidden. Onun yerine telefonların karıştığı gerçeğini söylemem lazımdı. Yıllardır planladığım o zaman gelmişken... nasıl olurda başlamadan her şeyi bitiririm. Onu kendime bağlamam gerekirken kendimden uzaklaştırıyorum resmen. Aferin Min Yoongi. İyi bok yedin. Aferin oğlum sana aferin!

Şu Minjoon da fazla olmaya başladı ama! Nasıl sarılmış şuna bak. Ah neyse yapacak bir şey yok. Başa gelen çekilir. Ben hele bir intikamımı alayım da senden sonra ne yapıyorsan yaparsın. Tabi hala yapacak bir sen kalırsa bu dünyada yaparsın Efranur Gündoğdu...