Bölüm 42

28 1 0
                                    

Kardeşim sen üzme kendini yapacak birşey yok artık yok la ne üzülecem gerçekleri öğrendim içim rahatladı en azından bünyamin bu kelimeleri kullanıyordu fakat içinden haykırırcasına ağlamak geliyordu ama ben bunu hissediyorum sadece ses çıkarmıyordum hayat bazen böyle şeylerle karşılaştırıyor insanı işte en çokta böyle olunca canımızdan can gidiyor asıl ama biz yine de hayata karşı haykırmak isterken susarak cevap veriyoruz hayatın acılarına içimize atarak dik durabiliyoruz çünkü yapacağımız hiç birşey gelmiyor elimizde bu yüzden tek çaremiz acıyı içimizde yaşamak oluyor maalesef okulun bitmesine 1 hafta kalmıştı bünyamin ise artık bu okulda okumak istemiyordu halinden bu çok belli oluyordu çünkü sanki herşeyi kaybetmiş gibi duruyordu yorgun gibiydi kısaca tutunacak dalı yoktu sanki artık bu okulda sanki onun dalı o kızdı ve bünyamin onu kaybettiğinden herşeyden vazgeçmiş gibiydi.
Arkadaşlar Oylarınızı Bekliyorum

Liseli HayatlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin