Usulca biri yanıma doğru yaklaştı ben umut sandım yaklaşan kişiyi ondan fazla tepki vermeden aynı şekil kafam sırada gözlerimi kapattım ses verdi aşkım diye içimden hadi hayırlı işler dedim geleceğini tahmin etmemiştim çünkü yine ben sinirli olduğum için ona kafamı hiç kaldırmadım bir daha seslendi özür dilerim dedi bu sefer ben yine ses çıkarmadım ya affet artık dedi bu sefer kafamı kaldırdım ve kaldırdığım da yüzümde gülümseme oldu niye gülümsedin diye sordu bana bende sinirden dedim çünkü öfkeliyim sana dedim ya lütfen affet dedi gel ön sırada oturup konuşalım belki affedersin Hüsniye affetmem ben çünkü benimle inatlaştın yapma dediğim şeyi yaptın sinirim geçmedi hala sana karşı sen gel şuraya konuşalım kıramadım gittim ön sırada oturduk ama ben yüzüne dahi bakmadım.
Arkadaşlar oylarınızı bekliyorum
