မိုးသည္ အုံ႔မႈိင္းလ်က္
မၾကာမီမိုးရြာေတာ့မည္
ေျပာရင္းဆိုရင္းပင္မိုးေပါက္ကေလးမ်ားက
ထက္ေကာင္းကင္မွေျမျပင္ထက္သို႔ ခုန္ပ်ံဆင္းသက္ေနေပၿပီ။
........................
အခ်ိန္က ၁၇၆၅ ခုႏွစ္
ဆင္ျဖဴ႐ွင္မင္းတရား လက္ထပ္.....
.........................
အင္းဝေရႊနန္းေတာ္......
ညီလာခံေဆာင္အတြင္းဘက္........
.........................
"မင္းႀကီးမ်ား.....''
"ဘုရား........''
"ကိုယ္ေတာ္ျမတ္အေရးႀကီးညီလာခံအေခၚေတာ္မူခိုင္းရေအာင္ အဘယ္အေရးကိစၥ႐ွိလို႔တုန္း..ကြဲ႔''
အျပင္ဘက္သည္ မိုးစုံးစုုံးခ်ဳပ္လ်ွက္ ႐ွိသကဲ့သို႔
မိုးရြာေတာ့မည္။ မိုးလဲျခိမ္းေနသည္။
"မင္းႀကီးဘုရား....နယ္စပ္မွာအေရးအခင္းျဖစ္ေၾကာင္း က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕ ဝန္က စာခြၽန္ေတာ္ပါး လိုက္ေၾကာင္းပါ.....''
"ဟဲ့...စာေတာ္ဖတ္ဖတ္ျပစမ္းကြဲ႔.....''
"မွန္ပါ့
ဘုန္းသမၼာႀကီးျမတ္ေတာ္မူလွေသာ......
.....@#%^&^%$#@''
"ေတာက္......''
မင္းတရားႀကီး၏ေတာက္ေခါက္သံသည္ ညီလာခံတခုလံုးဟိန္းထြက္သြားသည္။
အမတ္မ်ားမွာလဲ ေခါင္းမေဖာ္ရဲေအာင္ေၾကာက္ေနသည္။
"ဂ်ိန္......''
မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္ပီးလ်က္စီးလက္သံႏွင့္အတူ
မင္းတရားႀကီး၏ ခက္ထန္မာေက်ာၿပီး အမ်က္ထြက္ေနသည့္ မ်က္ႏွာေတာ္သည္
အမတ္မ်ားအားလံုးကို ေၾကာက္ရႊံမႈပိုရေစခဲ့သည္။
"ဟဲ့.....ေနမ်ိဳးေက်ာ္ထင္႐ွိလား.....
မ႐ွိလ်င္သြားေခၚခ်ည္.....''
ညီလာခံေဆာင္အတြင္းေနမ်ိဳးေက်ာ္ထင္မ႐ွိေသာေၾကာင့္ အမတ္တေယာက္က ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ သြားေခၚရန္ ထြက္သြားေတာ့သည္။
မိုးၿခိမ္းသံမ်ားနွင့္ မိုးစက္ေလးမ်ားက်သံမ်ားမွအပ ညီလာခံအတြင္းဘာသံမွမၾကားရ။
အမတ္ ၆၀ ေက်ာ္တို႔သည္ စြံအ လ်ွက္႐ွိၾကကုန္ၿပီ။
သိပ္မၾကာခင္ သတင္းတစ္ခုေရာက္လာသည္။
