Unicode...
''ကျွန်တော်ဘဝရဲ့တစ်နေ့တာက ဘယ်တော့မှမပြောင်းလဲဘူး။အဲဒိတစ်နေ့တာ လုပ်ငန်းကြိးကိုလုပ်နေရင်းကျွန်တော်ငြိုငွေ့နေတတ်တဲ့အချိန်တွေရှိတယ်။အဲဒိအချိန်တွေဆို ကျွန်တော်အမြဲတွေးမိတယ်။ဘယ်သူအတွက်မှဘာမှကောင်ကျိုးမပေးနိုင်တဲ့ငါ့ကလောကကြိးမှာနေသင့်လာလိုအမြဲတွေးမိတယ်။အဲဒိလိုတွေးဝင်လာတဲ့အချိန်တိုင်းကျွန်တော်အထီးကျန်မူတွေနဲ့နာကျင်မူတွေပြည့်နက်နေပြိးကျွန်တော်ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာကျွန်တော်ကို အသက်ရှင်ဖို.ခုန်ပေးနေတဲ့ကျွန်တော်နုလုံးသား တစ်စုံကိုကျွန်တော်အသက်မရှင်ချင်တော့လိုမခုန်ပါနဲ့တော့လားလိုအမြဲပြောနေမိတယ်။ကျွန်တော်လောကကြိးကနေထွက်သွားဖိုလုံးလုံးတွေးလိုက်မိတဲ့အချိန်ကျွန်တော်နားထဲမှာ သူမပြောခဲ့တဲ့တီးတိုးသံလေးတစ်ခုအမြဲကြားရသည်။"သူငယ်ချင်းမိုလိုတဲ့"အဲဒိစကားကိုအမြဲ ပြောနေတတ်တဲ့သူမဘေးနားကလည်းကျွန်တော်မထွက်သွားချင်မိဘူး။ကျွန်တော်သူမဆီကကြားချင်မိတဲ့စကားလုံးလေးမပြောခင်အထိသာ...
Story Start...
ကြိးမားတဲ့အခန်းကြီးထဲမှာအဝတ်စားလှဲခန်းဆိုပြိးအခန်းကျယ်ကြိးထဲကိုကောင်လေးတစ်ယောက်ဝင်လာသည်။ကျောင်းဝတ်စုံအောက်ခံအတွက်အကျီကော်လန် အဖြူခံဝတ်ကာ များပြားလှတဲ့နာရီတွေထဲမှာမှဝတ်နေကျလည်သာအနက်နဲ့ရိုရှင်းတဲ့နာရီကိုဝတ်ဆင်ပြ်ိးကျောင်းUniformကိုဝတ်ဆင်ကာကျောင်းသွားဖိုအသင်ပြင့်ထားတဲ့နက်ပြာရောင်ကားဆီကိုဆင်းလာလိုက်သည်။ကားထဲဝင်ကာဘေးထိုင်ခုံတွင်ကျောပိုးအိတ်ကို ထားပြိးTwiceအနုပညာuniဆီသို့ဦးတည် မောင်းလာသည်။
___________________________________________
မနက်စောစောထကာပုံမှန်လုပ်နေကျအလုပ်ကိုလုပ်ပြိးကျောင်းဝတ်စုံဝတ်ကာထမင်းစားခန်းသို့ဆင်းလာသည်။မနက်စားပြင်ပေးထားသောအမေဖြစ်သူပါးကိုတစ်ချက်နမ်းပြိး
''ommaအစောကြိးနိုးနေပြန်တာလား?''
''hyunလေးကနောက်ကျနေတာမဟုတ်ဘူးလား?''
Mrs.kim dahyunနှာခေါင်းလေးကိုဖွဖွလေးဆိတ်လိုက်ကာပြောလိုက်သည်။Dahyunခုံမှာထိုင်လိုက်ပြိးနေရာလွှတ်တစ်ခုကိုကြည့်ကာ
