THE WEDDING DAY
It was the most beautiful scene Spring Flint could imagine. He’s a 23 year old bachelor at marami ang naghahangad na mahalin sila nito pero, isa lang ang nakakuha ng atensyon niya. Sobra ang kaba ng dibdib niya dahil sa mga nangyayari. Nandun din ang takot na baka iwan nalang siya ng bride niya sa gitna ng kasal nila but everything seems to fade away when he saw his last love walking down the aisle carrying her bouquet of flowers wearing her white flowing wedding gown matched with a veil that successfully covered the only Dahlia San Jose of her life at di magtatagal magiging Mrs. Dalhia Flint na.
Kung kabado si Spring, mas doble pa nun ang nararamdaman ng mismong bride niya. Nandun ang mga what if’s na baka umatras si spring sa kasal na ito, or baka may biglang sumulpot at pigilan ang kasal nila o baka bigla nalang marealize ni spring na hindi pala siya mahal nito.
“ate dahlia ready ka na?” tinignan ni dahlia ang pinaggalingan ng boses. There stood on the doorway ang bride’s maid at maid of honor niya. Marahan siyang napatango pero hindi parin maitatago nito ang kabang nararamdaman niya. She is facing the mirror at nakikita niya ang reflection niya dito. She wanted to cry, icancel lahat ng ito at hindi na niya alam pa ang gagawin niya. Is this what they call wedding jitters?
“ate dahlia, naexperience na namin yang kaba na yan.” naramdaman niya ang paghawak ni autumn sa balikan niya. they are already married and have kids pero ganun parin ang shape ng katawan nila, wala atang pinagbago. Kapag nagkapamilya kaya siya ganun din ang mangyari sa kanya? Or spring would just left him alone.
“ate lika na. kanina pa ako kinukulit ni winter kung nasan ka na daw. Hindi na mapakali ang groom mo dun.” GROOM?? agad na nagstiffened ang reflexes niya. para bang gusto na niyang umayaw. NO!!! hindi!!! dapat kong puntahan si spring. naisip ni dahlia.
Bumaba na siya ng kwarto niya and a very beautiful bridal car ang naghihintay sa kanya. Lalong lumakas ang tibok ng puso niya habang papalapit ng papalapit siya sa simbahan. Nang nagstart na ang kotse, muli niyang naalala kung paano nagsimula ang lahat
Anubey!!! Konti nalang papalayasin na ako sa condo ko.. nakakainis naman kasi yang landlady ko eh. Waaahhh!! Short na short ako sa padala ni mommy. Naglalakad ako nang may nahagip ang paningin ko sa perephiral vision ko kaya napatigil ako.
WANTED:
TUTOR
Call: 09*********
Agad agad kong kinontact ang number. Hanbayan!! Ang tagal sagutin?? Tsaka hello?? College na ang hina hina pa sa mga subjects. Partida!! Puro minor palang yan pano na kapag major.
(hello?)
*DUGDUG*
*DUGDUG*
*DUGDUG*
Huh?? Ano yun?? Bakit ganun?? Ang cute ng accent niya!!! ^^ pero bakit ganun yung tunog ng puso ko?? kakaiba?? Di kaya may heart attack na ako O.o
Ang manly ng boses niya. Parang naiimagine ko tuloy kung anong itsura niya. Siguro pang matinee idol to!! Kyaaaahhh!! Yung mga tipong jake cuenca di kaya aljur abrenica. GOSH!! Ang landi koo!!
“hello?”
“uhmmm.. ikaw ba yung naghahanap ng tutor? Ano gusto ko kasi mag apply.” Yeah!! Wahahahaha.. ang sarap landiin nitooo!! Hahahaha.. pero may boyfriend ako >.< behave dahlia San Jose.. behave!! Cute kaya ng boyfriend mo.. wahehehehe.
(yeah. Let’s just meet at the cafeteria later. I still have a class today. Uhmm.. what’s your name again?) nyay!!! Englisherong frog?? Wahahahaha... nakakanosebleed naman neto. Pero bakit naiintindihan niya ako kung spokening dollar ito?? Hahahaha. Ewan nakakabaliw to kausap.
