- Annecim sen sakın üzülme biraz daha sabret ben büyüdükten sonra melek olucam kanatlarımla uçuracağım seni burdan
-Ah kuzum sen beni düşünme bunları hem sen zaten benim biricik meleğimsin pamuk prensesimsin
Aslında hiç bir zaman bir melek veya bir prenses deyildim gözlerinde. Çoğu zaman hayalim oldu bunlar benim,tıpkı adım gibi hayal dünyasında yaşıyorum. Benim adım Hayal 16 yaşında lise 2 öğrencisiyim.
Aslında şu ana kadar aileminde istediği gibi bir evlat olmaya çakıştım ama bi fayda etmedi çünkü onların gözünde işe yaramaz bi kızın tekiydim. Aslında çevremde bir sürü insan var ama ben hep yanlızdım, hep öksüzdüm. Tam 5 yaşındaydım ve hayatımın en değerli varlıgını kaybettim ben
Tam 4 Kasım 2009 günüydü...
Ben o gün canımı ciğerimi herşeyimi babamı kaybetmiştim. Daha küçücüktüm doyamamıştım bile babama. Onun kalbimdeki yerini asla kimse dolduramaz. Zaten bu güne kadar hep değer verdiklerim yalnız bıraktı beni. Ben babamı kaybettikten sonra daha 5 yaşımda hayata küstüm, yıllardır kimseyle samimiyet kurmadım, hiç kimseye güvenmedim ve her zaman arkadaşlarımın gözünde ezik ve zavvalıydım.
Her zaman yalnız güler yalnız ağlardım, tek sevdiğim şey kitap okumak ve şarkı dinlemekti. Annemin bana okul için verdiği harçkıkları hep biriktirir roman alırdım. Küçücük odamın içi romanla dolup taşıcaktı nerdeyse, bitanede mp3 çalarım vardı ve müzik dinlemek istediğim zaman yatağın altına girer yorganı üstüme çekerdim yada bahçemizdeki çimlerde uzanırdım. Ben hayatın zorluklarını, nasıl mücadele edilmesi gerektiğini daha küçük yaşımda öğrendim. Ve bu yüzden kimseye ihtiyaç duymadan yaşamaya çalıltım hep
...
-Hayal!! kalk hadi yine geç kalıcaksın uğraşamam seninle kalk kız
-Tamam kalkıyorum anne sen sakın sinirlenme
-Bak hala konuşuyo ya kalksana kızım geç kalıcaksın diyorum
-Kalktım anne kalktım
17 Mart pazartesi sabahıydı ve yine geç kalıcaktım okula. Genellikle pazar günleri çok çalıştığım için sabah uyanamıyorum. Hızlıca kalkıp yatağımı topladım, hemen giyindim ve koşarak okula gittim okula vardığımda çoktan içeri girmişlerdi bile. Sınıf kapısını çaldığımda hoca yoklamayı alıyordu ve tam o sırada "Hayal Tekin"
- Buradayım!! Hocam son anda yetiştim nolur yok yazmayın
-Kızım genemi geç kaldın sen? Bu kaçıncı oldu.
-Çok özür dilerim hocam yetiştim işte nolur yok yazmayın sınıfta kalıcam yoksa.
-Geç yerine kızım geç zaten devamsızlığım sınırda dua et başarılı bi öğrencisin
-Çok teşşekür ederim hocam hayatımı kurtardınız
...
