O gün sabah uyandığımda fark ettim ki, okula geç kalmışım yine. İçimden kendime küfür ederken telefon çaldı.
Babam.
"-alo babacım günaydın ben yine uyuya kalmışım ya."
"-sen tam bi kaşarsın kızım. Sen benim kızım olamassın! Bida ne seni görmek, nede konuşmak istiyorum." Neden böyle dediğini anlamamıştım. Bişey yapmamıştım oysaki. Bunu sonra düşünmeye bırakıp hazırlanmaya başladım. Sonra sağ gözümden ilk damla düşüp yanağımı ıslattı, ağlamaya başlamıştım. O benim babamdı ama neden öyle dediğini hiç anlamamıştım insanlar kafasına estiğinde kalp kıramazdı. Hazırlanmayı bırakıp en iyi arkadaşım defneyi aradım ve ona ilk ders gelemiyeceğimi söyledim. Beni anlayışla karşıladı bir sebebi vardır diye düşünüp fazla kurcalamadı. Evden çıktım ama yine kendimi okulda buldum gidecek bir yer yada takılacak biri yoktu. Sınıfa girdiğim anda ağlamaya başladım. Kızlar bir anda yanıma toplandı ne olduğunu soruyor ama benden bir cevap alamıyorlardı. Ben ağlamaya devam edip hayatımın düzenini sorgulamaya devam ederken defne geldi ve kafamı göğsüne bastırdı. Oda beni sakinleştirmeye çalışırken diğerleri geldi hepsi meraklı gözlerle bana ve defneye bakıyorlardı. Onlara ne olduğunu anlatacak gücü daha kendimde bulamazken defne beni dışarı çıkardı, meraklı gözlerle bana bakarken ne olduğunu hıçkırıklarımın arasından anlatmaya başladım. Hüzünlü bir şekilde beni dinlerken bir kez daha bana sarıldı. Bana herşeyin geçeceğini söyledi. Buna inanmak bana zor gelirken bir anda kabullendim geçmek zorundaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sarhoş bi kız
ChickLitKendi hayat hikayesini yazmak uğruna başına bela alan ama gizli gerçekleri öğrenince yaşamaya düşman olmuş bir kız
