I'm on my way home when someone grabbed my hand. Sino naman 'to?
"Hey, wait." T-teka bakit boses lalake? Di pa ako nalingon kasi natatakot ako. Sobra.
At madilim-dilim na din. Naikuyom ko kamao ko.
"S-sino k-ka? Waaaaaa! *bogsh!*" sinuntok ko. Huhuhu. Parang-awa nyo na. Bata pa ako.
"FUCK! WHAT THE HELL?! OUCH!" sabi nung lalake. Teka lang.
"JIM?! IKAW NA BAKULAW KA! MAMAMATAY AKO SAYO SA TAKOT!" Bwisit na Baldemor. Arghh.
"Ouch! ARAY! AWW! Tama na! ARAY. ARAY!" daing nya habang pinag-kukurot ko yung braso na. Grrr.
"Araaaaay! Napaka-sadista mong babae ka!" Sigaw nya.
"Aba't ako pa? Ako pa talaga? Ikaw kaya itong nang-bibigla!" Sigaw ko.
"Okay. Sorry." Sabi nito. "Baka mamatay ako sa kurot mo e. Tsk. Sayang naman kagwapuhan ko." He murmured.
"May sinasabi ka?!" Tanong ko.
"At gwapo?! Sinong niloko mo?!" Sigaw ko pa.
"HOW MANY MICROPHONES DID YOU SWALLOW?" He shouted.
"100! AANGAL KA?!"
"SORRY NA. Fvck!"
"Ano ba kailangan mo?!"
"A-ahh. E-ehh. P-papatulong sana ako sa'yo manligaw kay Princess." Sabay kamot ng batok nya.
Did i heard it clear? Hindi ako slow pero, it makes me keep thinking.
"A-are y-y-you s-serious?" What happened to the brave Mia? Why i'm stuttering? Why?!
Mia, don't ever cry in the front of this guy. Please.
"I'm damn serious, Mia."
"O-o-okay." That's okay. That's it. Then i turned my back and walk away. Damn. Shit.
"THANKYOU MIA!" He shouted.
"No problem!" I shouted back. Then, my tears started running down on my face, slowly.
Bakit sya pa? Hindi ba't hindi ko naman talaga sya crush? Bakit ako ganito ka-emotional? Maybe na carried away lang ako dahil may liligawan sya.
Diba man-hater ako? Diba ako si Amia Naveen Mille? Kahit kailan hindi ko iniyakan ang lalake. Ano to? It creeps the hell out of me! Diba matalino ako? Bakit hindi ko sya masagot ng maayos? Bakit nag-stutter ako?
There's a lot of question that needs an answer. But my mind keeps asking why i cried? I need to stay away from him. Pero diba dapat tutulungan ko sya? Paano? Ugh. Sumasakit ulo ko.
Habang patuloy ang pagbagsak ng luha ko. Umuwi na ako. Naglakad lang. Tutal, malapit lang naman.
Pumasok na ko sa bahay namin at dumeretso sa kwarto ko.
Kabababa ko lang ng bag ko nang sumigaw si Papa.
"ANAK! MAY NAGHAHANAP SA'YO!"
"OKAY PA! I'M JUST FIXING MY THINGS!" i shouted back.
Pababa na ako ng hagdan ng marining ko yung boses ng nagsasalita.
Ohmy. My heart freeze. Is it real? Pinagpapawisan ako at excitement at the same time.
Oh my.
Pababa na ako.
3 steps to go.
2...
1...
*blaaaaag!!*
Araykopo. Ang sakit. Jusko. Pahiya ka naman Mia! Tsk.
