INFINITY

Stop

*First story
*First time
*A lot of typo
Enjoy!:>

Prologue

Maingay na umaga...Malungkot na hapon at higit sa lahat,hagulgol sa t'w ing tulog ang kasama...Ganyan na lang lagi tumatakbo ang buhay ko.

Ayoko na!!Sawa na ako sa mga nangyayare saakin.Bakit ba ako pinahihirapan ng ganito?!Bakit?!

Ganon na ba ako kasama?! Saan ba ako nag kulang? Lagi naman diba?!...lagi na lang ako ang mali,masama,walang kwenta. B-bakit pa ako nabubuhay!!! Bakit pa ako nagisinggg!!

Ginagawa ko na ang dapat kong gawin para maging masaya sila!! Para mawala na ako dito!!

P-pero bakit hindi pa ako mawala! B-bakit!I'm doing my best to become a good daughter,a nice friend and also a better person.B-but the best is not yet enough,and I'm sick of it.I scream at the top of my lungs.

Patuloy akong sumigaw at umiyak para maibsan lahat ng hinanakit na nararamdaman ko.Mga bagay na patuloy kong tinatakpan at pilit iniiwasan.

"P-please don't say that. Please I'm b-begging you.Madaming mag-aalala sa'yo kapag patuloy mong gagawin ang bagay na yan.Patuloy mo lang sinasaktan ang sarili mo.Mas lalo mo lang dinadagdagan at pinapabigat yang nararamdaman mo. Hindi ka nag iisa,maraming mag aalala sayo kapag itinuloy mo yang maling desisyon mo"...

Agad akong napalingon nang may marinig akong boses ng hindi pamilyar na babaeng nagsalita.

S-SINO KA?!BAKIT KA NANDITO?!WALA KANG ALAM SA MGA SINASABI MO?!

I j-just can't endure it all!! J-just l-let me...

Lalapit na sana ako sa gilid ng building para gawin ang binabalak ko,ngunit...

Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin at gagawin ko nang muli siyang nag salita.

"Maiintindihan mo din ang lahat" and then she gave me a genuine smile.

May sasabihin pa sana ako nang biglang nag salita syang muli.Ang tanging natandaan ko na lang sa mga salitang binitawan nya ay...

"Wag nang pahirapan ang sarili mo sa mga bagay na malalagpasan mo rin "

And then she mouthed...

Stop.