INFINITY

INFINITY ONE

Gelcey's POV

Agad akong nagising sa tunog ng alarm clock.Napabuntong hininga na lang ako at tamad kong kinuha ito at pinatay. It's already 6:00 in the morning.Kailangan ko naman mag ayos dahil pupunta ako ngayon sa school.Heto nanaman ako gising at kilangang ipagpatuloy kung anong meron ako.

It's the last day of enrollment at kailangan kong pumunta doon para samahan ang dalawa kong matalik na kaibigan.Wala naman akong gagawin dito sa bahay kaya agad kong sinabihan sila na sasama ako kahit na noong isang araw pa ako nakapag enroll.

Agad akong bumangon at inayos muna ang higaan.Pagkalabas ko ng kwarto ay kumain na ako ng almusal at naligo.Naihanda ko na ang susuotin ko papunta sa school.Isang simpleng pants at shirt ang kinuha ko.

Habang sinusuklayan ko ang mahaba kong buhok ay agad ko nang minessage si Dara at Lisa.

***

Si Dara at Lisa ang unang dalawang tao na naging malapit saakin.Kahit na noong nasa first year highschool pa lang kami,naging malapit sa isa't- isa.Sila ang isa sa dahilan kung bakit kahit papaano ay pilit kong linalaban ang anxiety attacks na nararanasan ko..Sila ang isa sa dahilan kung bakit nagagawa ko pang mabuhay.

Si Dara ay naging kaklase ko na noong kinder pero nang nag highschool kami,hindi ko alam kung natatandaan nya pa ako.Simula nang nag kwentuhan kaming tatlo ay naging mas close kami at hindi ko inaasahang magiging bestfriend ko sila.Siya yung tipo ng babae na palabiro ay tutok sa pag aaral.Mahiyain 'yon sa pakikipag usap sa mga hindi malapit sakanya o hindi kakilala.Siya din ang pinaka open-minded at pinaka bata sa amin. Si Lisa naman ay isa sa maingay pero masarap kasama.Dating naka chat ko na din sya noon.Sila yung unang naging totoo kong kaibigan.Kaya masaya ako dahil meron akong kaibigan na tulad nila.

***

Agad naman silang nag reply saakin at sinabing andoon na sila sa labas ng campus.Sinabihan ko naman sila na susunod ako.

Pagkatapos kong suklayin ang buhok ko ay nagpaalam na ako kay mama na aalis muna ako sandali.

Nang nakaabot ako sa labas ng campus ay agad ko naman silang nakita.Linapitan ko naman sila at agad akong yinakap.Napa-ngiti na lang ako.Nang makilala ko sila ay mahilig na silang yumakap at isa yon sa paborito kong natatanggap.Ang gaan sa loob sa t'wing ginagawa nila yon saakin.Kaya everytime na papasok ako ay lagi akong naeexcite kapag makakasama ko naman sila.

***

Nakakalungkot lang isipin dahil this coming school year ay mag kakawatak-watak kaming tatlo sa tatlo ding sections.Iniisip ko pa lang ay hindi ko makakaya na hindi sila kasama.Nasanay kasi akong lagi silang kasama kaya kahit hindi ko man gustong mangyare,alam kong may mag babago sa pakikipag tungo namin sa isa't isa.Binalewala ko yun ngayon kahit na 'yon ang bumabagabag sa isipan ko.Ayaw kong mag alala naman sila saakin.

***

Sabay sabay kaming pumunta sa building na aming papasukan.Hinintay ko si Lisa sa labas at agad naman siyang pumunta sa kaniyang magiging classroom.Si Dara naman ay sinamahan ko dahil alam kong mahiyain iyon sa mga ganito.Hindi sya sanay sa mga ganitong bagay kaya agad naman akong nag tanong sa mga magiging kaklase nya dahil mukhang wala pa ang adviser nila.

Nakita ko si Acey na naglilinis sa labas ng kanilang room.Kilala ko na siya noong 1st year highschool palang kami.Isa siya sa mga gusto kong maging kaibigan pero alam ko na hindi 'yon mangyayare dahil una sa lahat hindi nya ako kilala at hindi ako nag eexist sa buhay nya.

Agad ko naman siyang linapitan.
Excuse me, A-andyan na po ba si Ma'am?..."Andyan po sa loob" aniya.

Ah sige po salamat. Tumango naman siya at agad bumalik sa kaniyang ginagawa.Bigla akong nakaramdam ng hiya sa pagtanong sakanya.Naistorbo ko siya sa pinapagawa ng adviser nila.

Napabuntong hininga na lang ako at parehong pumasok kami ni Dara sa room nila.

Pagkatapos nilang makapag enroll at bayad ay pumunta muna kami sa canteen para kumain at nag kwentuhan.Pagkatapos namin ay sabay-sabay ulit kaming lumabas ng campus.Nag paalam na si Lisa dahil mayroon pa daw siyang pupuntahan.Si Dara naman ay nakasama ko pauwi dahil i-isa lang naman ang daan sa pupuntahan namin.

Nag paalam na din siya nang makarating na ang sinakyan namin sa tapat ng bahay nila kaya ako na lang ang naiwan ulit na mag-isa.

"See yah again Gel" aniya. Tumango ako at sinuklian ng ngiti ang sinabi nya.

Nang makauwi na ako sa bahay ay agad akong nag bihis ng suot.Napabuntong hininga ako dahil bigla na lang ulit bumalik ang lungkot ko.Hay.Paano ko kaya nagawang ngumiti sa harap nilang lahat kahit na gusto ng tumulo ng mga luha ko.

Agad kong pinunasan ang mga luhang bumagsak sa mata ko at ngumiti.Lumabas ako ng aking kwarto na may ngiti at saka tinabihan si mama kumain ng lunch.

Here I go again,putting a mask to hide it all even though that the time will come.This mask will become useless and I'm pretty sure that no one can wear a mask for a long time.

Pagkatapos kong kumain ay pumasok ulit ako ng kwarto."Ano nanamab kaya abg gagawin ko dito sa kwarto hayyy"

Tumayo ako at kinuha ang ukulele.Katulad ng lagi kong ginagawa kapag wala na akong ibang magawa maliban sa mag soundtrip at mag mukmokbsa kwarto ay ito ang ginagawa ko,tinutugtog ko itong instrumentong ito para pampalipas oras.

As I strum the strings of my ukulele. I remember how I always try to escape from my problems.Little by little,the monsters inside my head will drag me down.

Little do you know
How I'm breaking
while you fall asleep

***

Little do you know
I'm still haunted by the memories

Little do you know
I'm trying to pick myself up piece by piece

Little do you know
I need a little more time

***
Hindi ko na tinapos ang tinutugtog ko nang biglang kumirot nanaman ang dibdib ko.Binalik ko na lang ito sa sa lalagyan. Bumalik ako sa higaan at napatingin na lang sa kisame.Hayyy.6:30 na pala ng gabi.

Unti-unting bumigat ang talukap ng aking mata at hindi ko namalayang nakatulog na ako.