Teen Clash

Chapter 16

Author’s Note: Hi guys! Sa mga nag-papadedicate po, ililista ko po kayo. Paki-comment na lang po sa “NOTE” update ko, click the external link then doon kayo mag-comment kung gusto nyo mag padedicate para hindi ako malito. For mobile readers, just look for the parts of this story and you’ll see the “NOTE” :)) You need to follow me first if you want a dedication. Hindi kasi inaallow ni wattpad na mag-dedicate ka sa wattpad user na hindi naka-follow :)) You can unfollow me naman pag-katapos kitang bigyan ng dedication. Nasa saiyo ‘yon. :)) So yeah, here’s the chapter 16! Nakakainspired mag UD kapag may nag cocomment sa mga chapters. Just tell me if I need to improve something tungkol sa pag-susulat. Tell me kung may mali ba akong grammar. Feel free to comment anything you want. Feel free rin na pindutin ang star button!

Anyway, for those who haven’t read the revised version of this story, please don’t read this chapter. Kindly read it from Chapter 1 para walang malito, at hindi malito. Nasa chapter 1 rin ang mga cast. For now, I couldn’t change the book cover. Tinatamad pa akong gumawa. Haha! Or baka naman may mga tinatagong talent ang readers dito. I would really appreciate kung igagawa mo ng book cover ang story na ‘to. >U< Mehehehe~ para lang naman sa may mga gusto! :D 

Votes and comments are highly appreciated. Thank you! 

__________

MARGAUX MITCHELL’s POV

“Cameron!” Tawag ko sa kanya. Nandito ako sa bahay nila ngayon dahil on duty ako bilang yaya nya. Balak ko na nga mag-resign eh, tutal nakuha ko na naman ‘yung sweldo ko. Hindi naman milyones ang bibilhin kong gown para sa J.S Prom. Kailangan ko na lang talagang makausap ng personal si Mrs. Ford. 

“Kanina ka pa tawag nang tawag! Ano ba?” Irita nyang tanong sa’kin kaya inirapan ko na lang sya. Sungit! Daig pa ang limang babaeng may PMS. Nakakapanibago nga dahil nawala sa hobby nya ang asarin at inisin ako. Buti nga ‘yon. Walang panira ng araw ko. 

“Sungit! Mag-reresign na ako. May idea ka ba kung anong oras dadating ang mommy mo? Gusto ko sana syang pasalamatan ng personal.” Inayos ko na ang kama nya dahil nagulo na naman. 

“Si mama? Wag mo nang pasalamatan ‘yon! At kung mapilit ka, mag-hintay ka ng umaga!” Lumapit sya sa’kin at hinila ang braso ko at tinulak ako palabas ng kwarto nya. 

Napakasama talaga ng bakulaw na ‘yon! “Bwisit! Feeling gwapo! Hindi naman gwapo! Che! Makarma ka sana!” Bulong ko at tumalikod na sa pintuan ng kwarto nya.

“May sinasabi ka?” Nang-aasar na tanong nya pero hindi ko sya hinaharap. Bahala sya! “Oh, kung gusto mo, stay ka dito sa kwarto ko habang nag-bibihis ako. Baka sabihin mo binibwisit na naman kita.” Literal na nanlaki ang mata ko syempre! Pero ramdam ko talaga ang sarcasm sa sinabi nya, eh. 

“Manyak!” Hindi ko na napigilang harapin sya para paluin sya sa kung saang parte ng katawan nya. Sa braso, sa tiyan— no, hindi pwede sa tiyan. Baka kung ano pa ang isipin nito. 

Bubugbugin ko na sana sya nang bigla kong nakita ang topless nyang katawan. Napatingin ako sa mukha nyang seryosong nakatingin sa’kin pero bigla syang ngumisi.