Şimdi söyle kaç geçiyo çocukluk
Masumiyete geç mi kalmışız
Daha yapacak kumdan kaleler vardı
Bu kadar çabuk ölmüş mü hayaller
Garip?
Umutluyduk halbuki yeni güne
Güneş açmıştı gülümsemelerimizde
Yüzümüzde açan çiçekler vardı
Solmasınlar diye ağladık
Meğersem o sular işe yaramazmış
Gözyaşları soldururmuş çiçekleri
Saf değilmiş bu sular
İçinde nefret olurmuş
Acıymış tadı da zaten
Çiçekler de ondan sevmezlermiş
Biz unutmuşuz çocuk olmayı
Vakit de epey geç olmuş
Bizden geçmiş be kahkahalar
Huzur istemiştik sadece
Bak ne hale geldi bu şehir
Gözlerinden bahsediyorum
Koca bi dünyayı sığdırmıştık oraya
Küçükkendi tabi başka ne zaman olucak
Diyorum ya hani şehir diye
Geri kalanları soruyorum
Hatırladın mı o harabeyi o darbeyi
Canlandı mı gözünde yıkık duvarlar
Son fırtına da süpürsün tozlu yolları
Gidiyorum ben de bi gözüm yolda
Şöyle iyi bi uyuyalım
Uyku tutarsa tabi ama korkuyorum
Ya bi daha bizi bırakmazsa..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pembe Ahenk
PoetryToz pembe hayallerle dolu dünyada satırlara sığdırdığım birkaç uyumlu sözcüğe kimse bir şey demez herhalde