AZ BİLİNEN GERÇEKLER

Ölüler Konuşuyor! EVP Kayıtları

Ölümden sonra yaşam var mı? insan oğlu asırlardır bu sorunun cevabını arıyor, deniyor ki bu gerçeği insan ancak kendi ölümünden sonra anlayabilecek, ama belki de bu kadar beklenmeyecek, çünkü modern bilim 20. Yy. başlarından beri bu konuyu ele almış durumda.

Scientific American'ın 30 Ekim 1920 sayısında, Amerikan'ın en ünlü mucidi Thomas Edison'un şöyle söylediğini yazar: Eğer benliğimiz yaşasaydı, o zaman tam olarak mantıksal ve bilimsel bir varsayımda bulunabilirdik: anıları kaybetmemek, zihin gücü ve diğer yetilerimiz ve bilgilerimiz bu dünyada elde ettiğimiz. Bu nedenle, benlik, ölüm diye adlandırdığımız şeyden sonrada kalıcıysa, mantıklı bir sonuca varabiliriz. Bu dünyayı terk eden herkesin arkada bıraktıkları ile iletişim kurmak isteyeceklerini inanmaya meyilliyim ki. Öbür dünyadaki benliğimiz bunu arzulaması mümkündür. Eğer bu mantık doğru ise; o zaman, bir sonraki hayatta yasam sürerken benliğimizin yanında etkilenebilen veya hareket ettirilebilen veya ustalıkla idare edilebilecek kadar hassas bir cihaz geliştirebilirsek, böylesi bir cihaz yapılabildiğinde, bazı şeyleri kaydetmesi gerekir. İnsan Edison'un bazı emsalleri bu konuda ne yaptılar diye merak etmekten kendini alamıyor ve Edison'un kendisinin böyle bir cihazın yapımı için deneyler yaptığı spekülasyonlarına karşın, böyle bir tasarımı doğrulayan hiç bir kanıt günümüze ulaşmamıştır. Edison'un ruhlar dünyasını yaratılan yeni teknolojilerle birleştiren düşünceleri belki de bir dereceye kadar zamanın ilerisinde idi. Keza Edison'dan oldukça bağımsız olarak, Markoni ve Tesla'nın ruhlar dünyası ile bağlantı kurmak için teknoloji kullanma ile ciddi olarak ilgilendiklerini gösteren kanıt olmasına karşın EVP olarak bilinenin tamamiyle ortaya çıkışından önce onlarca sene geçecekti.

Bununla beraber, dünyalı dinleyicilere ulasan, görünüşe göre katliamda oluşan seslerin ilginç örnekleri sonraki yıllarda da kaydedildi. 1930'larda Avrupa, II. dünya savaşının koşullarının yavaş yavaş oluşumuna tanık olurken, İsveç ve Norveç'li pilotlar radyo frekanslarında ilginç ve tanımlanamayan seslere tanık oldular. önce bunların parazitli Nazi telsiz konuşmaları olduğuna inanıldı, ama hiç bir şekilde bir kanıt bulunamadı, ve nereden geldiği bilinmeyen bu sesler 1934'de başladığı gibi birdenbire durdu, o tarihten sonra bunlar ekseriyetle unutuldu. John Butler, 1947'deki "Ruhlar Dünyasının Keşfi" kitabında ki bu 1930'larda da meydana gelmişti, bu kez 600 kişinin önünde gerçeklesen Londra'daki Wigmore Hall'daki ilginç olayı anlatır. Bir medyum sahnededir ve biraz uzağında salonun her yanındaki hoparlörlere bağlı bir mikrofon konulmuştur. Aniden, 40 veya 50 kadar olduğu tespit edilen sesler mikrofondan konuşmaya baslar. Mikrofonun yanında hiç kimse yoktu ve sistemi kuran, uzmanlıkları bu tur ses sistemleri olan iyi tanınmış bir firmanın elektrik mühendisleri olan iki teknik yetkili, sesleri duyunca bunların herhangi bir şekilde insan kaynaklı olamayacağını ve orjinalde bedenden ayrılmış olarak göründüğünü herkesin önünde açıkladı. Her ikisi de daha sonra, bu olaydaki deneyimlerinin bir sonucu olarak ruhbilimci olduklarını açıklayan Psychic News'te yayınlanan- bir bildiri imzaladılar. 1949'da, Manchester, İngiltere'de "Ruhlarla Elektronik İletişim Derneği" adı ile ve broşürlerinde belirttikleri "İnsanların Ruhsal Özgürleşmesi için Elektronik İletişim" amacı ile küçük bir grup oluşturuldu.Derneğin oluşumu Uluslararası Spritizma Federasyonunun 1948'deki Kongresinde ruhsal hisleri harekete geçirme gücüne sahip bir enerji alanı üreten elektrikli bir cihazı gösterime sunan Hollanda'lı Mr. N Zwaan'ın çalışmasından esinlenmiştir. Cihaz 'Teledyne'ye geliştirilmesinden önce, başlangıçta 'Süper ışın', daha sonra 'Zwaan ışını'(Binnington modeli) ve son olarak 'Teledalga' olarak adlandırıldı. Bu bilim kurgusal ses cihazları için, ölülerle doğrudan ses iletişimi formu da dahil olmak üzere olağanüstü sonuçlar alındığı iddia edildi. Fakat 1952 itibari ile, bu heyecan ve aktivite patlaması yavaş yavaş basit bir şekilde sona erdi.