Present
Niyakap ko ng mahigpit ang kaibigan kong si Shamma bilang pag co- congratulate sa kanyang kasal. We have lost communication for almost 2 years yet nagkita kami last week. God always have his way talaga. I even can’t believe she is marrying her crush when we were still on highschool!
Si Louan!
“Hindi parin talaga ako makapaniwala, sham. Can you believe it? I never thought we would see each other again! At talagang sa kasal mo pa!”
“Alam mo, Ris. Masaya ako dahil nagkita muli tayo. Akala ko hindi na kita makikitang muli pagkatapos nong naghiwalay kayo ni Lance. It’s been what? 7 years? Nagkikita pa ba kayo? Usap? Ganon?” Ngumiti ako kay Shamma para ipakita na hindi na ako apektado. It's not like i am really affected. Matagal na yon. Mga bata pa kami non e.
“We don’t communicate, sham. And for sure, he has a girlfriend by now. I bet he's successful already.” Sabi ko na tila bang proud na proud ako kay Lance. Well i am, actually. That's what I've always prayed for since then.
“He doesn't have any girlfriends since you two broke up, Ris. And yes, successful na nga siya. I hope you won't get mad but he will be here.” Nagulat ako sa sinabi ni Shamma na pupunta si Lance dito ngayon ngunit hindi ko iyon pinahalata sa kanya. Of course he would be here. He's a great friend of her but So what kung pupunta siya dito? Naka move on na ako. Matagal na.
Ngumiti ako kay shamma para i assure sa kanya na okay lang. Tinawag na siya ng mama niya papasok sa kwarto dahil hindi pa tapos ang kanyang make over. Pinutol lamang niya iyon ng ilang minuto para makausap ako. Habang tinitingnan si Shamma, Nag gui-guilty ako sa sarili ko.
After everything, umiwas ako sa mga taong parehong malapit saaming dalawa. Even Shamma who done so much for our relationship before. And still, they treat me na para bang isa ring kawalan sakanila. I wonder if Lance’s feels that way too.
Huminga ako ng malalim at pumunta sa kabilang kwarto kung saan nag pre-prepare ang mga lalaki. Pagpasok ko i saw Louan on his biggest smile. Nag mature na siya ng konti. Mas tumaas. And i have to admit, mas gwapo siya ngayon. On his left are men whom i don't know but kasali sa kasal. On his right are, i guess his friends, some are very familiar. Tumitig muna ako sa kausap ni Louan to confirm something. Bumaling si Louan saakin at ngumiti, kumaway siya kaya't lumingon din yung lalaking kausap niya. Si symon!
Lumapit ako sakanilang gawi. I hugged symon! Ghad, hindi ako makapaniwala!
“Waaaah pati ikaw, nandito! Grabe, i can't believe it!” Nangingiyak kong sambit. Tumawa naman si Louan sa reaction ko. Pero as always, binara ako ni Symon. Wala talagamg pinagbago tong lalaki na to! Mataba at Nakakapikon pa rin!
“Ew don't touch me! Gwapo tong niyakap mo! Eww.” Arte niyang sabi kaya sinapak ko na. Bwesit e. Pero wah, ang saya saya ng puso ko! Noon lagi kong tinatanong si Symon sa whereabouts ni Lance. And I've always end up crying cause my heart aches for him but as days, weeks, months, years passed by hindi na ako nagtanong. I lost communication with almost all of them. Kaya sobrang tuwa ko nalang na nagkita kami ni shamma last week!
“Congratulations nga pala sayo, Louan. Who would have thought that you two would really end up together?” Kinikilig kong sabi.
“Thank you, ris.” Ngumiti ito sa akin kaya ningitian ko rin siya pabalik. Louan has always been a man with a few words. Yan ang definition ko sakanya noon paman and i guess that description didn't really changed of him.
Umalis si Louan dahil tinawag siya ng iba niyang kamag anak. I checked my watch. It’s already 4:38. Few minutes from now at magsisimula na ang kasal kaya inaya ko ni Symon sa labas.
