Odam yine darmadağın. Hangisini toparlasam diye çıkmazlardayım. Koşuyorum ama aynı yerde sayıklıyormuşum. Umudum, dağınık, acım dağınık, vefasızlık almış başını gidiyor. Bir şey biliyorum ama hangi köşeye sıkışmış çıkaramıyorum. Kirlenmiş, lekelenmiş, yalanlamış sevda kırıntıları mı bilemiyorum. Tıkanıyorum. Gözlerimde birikmiş o ağır damlalar adeta çırpınıyor yere çakılmak için. Kalbime bakıyorum, bırak dağınık kalsın, elbet bir mucize gelir bir el atar şu dağınıklığa. Toparlarız belki en ummadık anda çakılmayı bekleyen gözlerdeki damlaları.
