Sonu gelmeyen, bitmeyen bir şarkı gibi düşlüyorum seni. Bir an konuşmasam, hissetmesem kıyametimi hazırlıyorum sanki. Nefesim yavaşlıyor buzdan bir hava kesiyor iliklerimi. Düşten bozma kabusları içine giriyorum. Sayıklıyorum nerden düştüm bu amansız derde derken acımı öyle bir kucaklıyorum ki. Sensiz geçen her dakika kendin den utanıyor.
