Dilsiz

1. Bölüm

Yavaşlattığı motorundan inip huzur bulduğu yere baktı uçurum...
Evet o uçurumda huzur buluyordu.
Hayatıda uçurum gibi boşluktu onun hiç doldurmamıştı orayı dolduramazdı da zaten.

Hayatında bisüru eksiklik vardı onun, başkaların yarattığı, karşı koyamamıştı buna.

Ama artık onun için herşey başkaydı.
Artık ona karşı koyamıcaklardı.
Buna izn vermicekti. Artık çok güçluydu. Onun karşısına netür engeller çıkarsa cıksın kepsine karşı çıkacak güçteydi.

Uçuruma biraz daha yaklaştı ve kollarını iki tarafına açtı derin bir nefes alıp gözlerini kapattı.

Gözlerini açıp biraz geriledi sonra hızlı bir şekilde kendini aşağıya bıraktı.

Suyun huzur veren soğu onu karşıladı istemsizce gülümsedi. Suyun içinede biraz yüzüp kıyıya çıktı. Kayalıklara oturdu hava soğuk değildi.
Ayağa kalkıp yukarıya tırmandı yüksek olduğu için uzun sürmuştu.

Motorunun yanına geldi yerdeki ayakkabılarını giydi ve telefonu eline aldı 2 cevapsız arama vardı babası 2kere aramıştım merak etti normalde babası onu bu saatte ramazdı daha saat erkendi onun için.

Arama tuşuna basıp babasını aradı bikaçkere çaldıktan sonra açıldı,

"Nodu baba?"

"Neredesin Anka?"

"Ne zamandan beri beni merak etmeye başladın caba?"

"Yereksiz konuşma Anka!."

"Uçurumdayım noldu?"

"Çabuk ve gel misafirlerimiz var seni görmek istiyorlar.!"

Babasının sesi aşalayıcı çıkmıştı bu ses tonunu iyi tanırdı çünkü genelde onunla böyle konuşurdu.

"Bana emir verme bidaha ister gelirim ister gelmem seni ilgilendirmez tamamı?"

"Umrumda değil Anka misafirler senin için gelmişler o yüzden geliyorsun hemen!"

"Bana bağıramassın tamamı ve o eeve gelmicen kov gitsin onları.!"

" Sen bilirsin gelen kişi senin deden ozaman onu gönderirim benim için sakıncası yok.!"

"Sen ne saçmalıyorsun baba ne dedesi benim dedem yok ki?"

"Annenin babası Anka seni gormek istiyormuş."

"Tamam geliyorum bekleyin."

Cevap vermesini beklemeden kapattı.
Şaşırmıştı bi dedesi olduğunu bilmiyordu merak etmişti motoruna binip sürmeye başladı.

Hızlı bir şekilde kısa sürede eve ulaştı.
Kapı lüks arabalar vadı demekki dedesi olduğunu iddia eden adam zengindi.
Hızlıca içiriye giriş yaptığı için çok fazla ses çıkmıştı, umursamadan motordan inip eve girdi.

Salona geçtiğinde onu tanımadığı iki kişi karşıladı.

Tekli koltukta oturan yaşlı adam onu görünce yüz ifadesi değişti bukadar benziceni düşünmemiştim kızına sanki karşısında biran kızı varmış gibi hissetti. Gözleri doldu yaşlı adamın ayağa kalkıp kızın karşısına geçti ele uzatıp dokunacağı sırada kız kendini geriye çekti.

Anka anlamsız gözlerle yaşlı adama bakıyordu elini ona dokunmak için kaldırınca sinirle geri çekildi.

"Kimsiniz siz ne işiniz var burada?"

"Ben senin dedenim kızım."

"Hah ne saçmalıyorsunuz siz benim dedem öldü."

"Ben annenin babasıyım. Ona nekadar da çok benziyorsun ğüzelliğini ondan almışsın."