*Classroom*
*Tikk*
"Aray!"
~napatakip ako sa bibig ko, nagulat kasi ako nung may pumitik sa tenga ko. Napatingin tuloy sakin yubg teacher sakin.
"Sorry pooo."
"Zheeanaaa and Zynn, mamaya na yan." - Sabi ni maam with matching nakakalokong ngiti. -.-
>__________<
"Yieeeee" - classmates.
Inirapan ko nalang yung mga classmates kong nangaasar na naman.
Napatingin ako sa likod ko, pano kasi si Reiz yung nampitik sa tenga ko.
Binigyan ko sya ng 'bakit-ka-ba-namimutik-look'
May tinuro sya sa likuran, at nakita ko si Asungot, este Drake pala. XD
Mukhang ewan yung itsura. -..-
Nakakaasar, naalala ko tuloy yung scene kanina.
Simula nun, di ako pinapansin nyang si Asungot! Di ko alam kung ano bang problema nya. Bahala sya. Kung di nya ko papansinin, edi wag.
Pero di ako matitiis nyan noh! Papansin ako nyan mamayang uwian. Hahaha! XD
Napangiti nalang ako. Ganun naman kami lagi eh. :)
~~
Haaaaay! Thank God, uwian naa ! ^O^
Tumayo na ko, this time , ako naman mag aaya umuwi kay Asungot ! Hohohoo! ^^
Nanlumo ako nung makita kong wala na pala siya sa upuan niya. Parang ang aga naman ata nyang umalis?
"Blair, nakita mo si D?" I asked Blair, his seatmate.
D ang tawag ko kay Drake. Tapos siya naman, Z yung tawag niya sakin.
"Kanina pa umalis eh. Nagmadaling umalis tapos litang kanina sa klase, may problema ba yun?"
"Don't know either." Then I shruged.
>_>
<_<
Hinanap ko siya sa loob ng classroom, but there was no sign of his presence.
Is he mad at me? Ano bang ginawa ko?
Dali-dali akong lumabas ng classroom, wala na rin sya dun.
I rushed to the canteen,.baka mamaya nagutom lang yun.
Nakita ko na siya. Kahit nakatalikod siya sakin, alam kong siya yun.
Bigla akong napahinto, parang may sariling isip ang mga paa ko.
Gusto kong sumigaw, gusto ko siyang sigawan, pero parang nawalan ako ng boses.
I took deep breaths. Napahawak ako sa dibdib ko, ramdam ko na naman yung bigat ng pakiramdam. Hingal na hingal ako, pilit kong hinahabol ang paghinga.
Eto na naman, inaatake na naman ako ng sakit ko.
Napahawak ako sa lamesa sa tabi ko, I tried to calm my self, pero huli na.
Nanghina akong lalo, hindi ko na kayang labanan yung sakit.
Naramdaman kong may umalalay sakin, siguro si D na 'toh.
All went black.
***
Lumipas ang mga araw, Founding Anniversary na ng school na pinapasukan ko. Buti pa yung Founding Anniversary , nararamdaman ko, pero yung bestfriend ko, simula nung araw na hindi kami nagsabay umuwi, parang wala narin akong bestfriend. Nakakapanibago syempre. Pero wala naman akong magagawa kung ayaw nya kong makasama. Baka sawa na siya.
Am I that boring?
Oh baka nakakapagod lang tlaga kong kasama. Sino ba namang gustong lapit ng lapit sa sadistang tulad ko?
SIYA, noon.
Pero no matter what happens, we're people, and we do change. Amd everytime someone or something changes, we need to adjust.
May mga bagay kasi na hindi nagtatagal.
It hurts, but I need to endure the pain.
It takes time to move forward, especially when you get used to the things you always do.
Nung nawalan ako ng malay sa canteen non, hindi ko parin alam kung sino ang naghatid sakin sa bahay.
Im pretty sure na hindj yung school nurse dahil 5pm nagsasara ang clinic.
Akala ko nga si Drake yun eh, pero sabi ni Mama, hindi daw. Never pa daw nyang nakita na kasama ko.
Whoever he is, im sure he bears a good heart.
