اسر عشقك

النهایه

اسر عشقی ❤

الفصل التاسع ( والاخیررررررررر)

*************************************

نظرت اسیل الی اسر بعیون دمعها وهی تودعه فی المطار من اجل العوده فقد مره الوقت سریعا
اتجاه اسر الی احمد ثم توقف امامه قائلا
— احمد کنت عاوز اتکلم معاک شویه قبل ماتمشی
نظر له احمد قائلا
—خیر فی حاجه یا اسر
نظر اسر الی اسیل ثم عوده النظر مره اخری الی احمد قائلا
— انا عاوز اعمل الفرح کمان شهر
رفع احمد حاجبه قائلا
— وده لیه ان شاء الله
وضع اسر یدیه علی ماخراة راسه قائلا
—  صراحه مش عاوز ابعد عن اسیل تانی عاوزه جنبی متخلص بقا یااحمد موافق ولا لا
قام احمد بحتضانه قائلا
— الف مبروک یا اسر ربنا یتمم علی خیر
ابتسم اسر ببتسامه نابعه من اعماق قلبه علی هذا الخبر لیبتعد عن احمد وهو یهتف بمرح قائلا
— الله یبارک فیک یابو نسب متحرمش منک یا ابو نسب
نظر الی اسیل بعیون تتوهج بعشق یکفی العالم باکمله قائلا
— احمد معلش مش عاوزک تعرف اسیل حاجه غیر فی مصر عشان متقتلنیش هنا
ضحک احمد علیه قائلا
— جبان
ابتسم اسر قائلا
— جبان جبان یابنی ده من خاف سلم
ضحک سویا علی ماتفوه به اسر
لتاتی الیهم اسیل قائله بتافف قائله
— هو احنا خلاص هنمشی کدا
غمز لها اسر قائلا بمرح
— ایه یا حبیتی مش عاوزه ترجعی ولا ایه
فرت دمعها من عینیها قائله بحزن
—  ایوه تعالی معانا یا اسر
اقترب منها اسر ثم قام بمسح دموعه بطرف اصبعه قائلا
— متقلقیش والله هانت وهجی ازهقک اخلیکی تقولیلی سافر تانی 
ابتسمت من بین دموعها قائله
— تعالی وانا مش هخلیک تسافر تانی
تافف احمد من حدیثهم هذا قائلا
— هی وصلت العشق الممنوع دی هتخلص امته
نظر کل من اسر واسیل الی بعضهم البعض ثم نظر الی احمد مره اخری قائلین معا
— وانت مالک انت یا رخم
لیرتفع صوت النداء الاخیر لطائره المتجها الی القاهره
لیعنق اسر اسیل بعشق وهو یخبائها بین ضلوعه
لتمسک اسیل باسر جیدا وهی تخباء راسها بین احضانه
لیبتعد عنها طبعا قبله قویه علی جبینها قائلا
—خلی بالک من نفسک کلمینی اول متوصلی ماشی
اموت براسها قائله بنبره حزینه
—وانت کمان خلی بالک من نفسک
ودع اسر احمد قائلا
—خلی بالک منه یا احمد
ابتسم احمد وهو یرتب علی کاتفه قائلا
— خلی بالک من نفسک سلام یسطا
ذهبت کل من  اسیل واحمد من اجل الرجوع الی ارض الوطن

                         ********

خرجت وئام بصحبةشقیقها من اجل احضار اسیل وشقیقها من المطار
وصل المطار بعد بضع الوقت واقفت وئام تنظر الی المراء حولها من اجل روایة اسیل الی ان رائتها تخرج وهی تجر حقیبتها فی یدیها ویبدو علیها الی الانهیار اقتربت منها لترتمی اسیل بین احضنها وهی تبکی رتبت وئام علی ظهرها بحن الی ان هدات قلیلا فتحدثة بحنان قائله
—کل ده عشان اسر الله یرحم لم مبطقوش یا وئام رخم وبیستفزنی
لتبتسم اسیل من بین دموعها قائله
—وئام اسکتی بقا
لیخرج الجمیع الی المنزل بعد یوم طویل
لیخبرهم احمد فی الطریق عن طلب اسر بتقدیم موعد العرس لم تستمع اسیل الی بقیت الحدیث بل فرت هربها الی غرفتها من الخجل مما جعل احمد یضحک علی افعلها الطفولیها