Benim hayatım herkesin hayatı gibi değil galiba.Bana göre benim hayatım son yıllarda çok kötü.Ya da herşey normal sadece bu benim kaderim.Ben burda size hayal gücümü kullanarak hikaye yazamam,ama hikaye gibi olan hayatımı size anlata bilirim.
Aslında çok iyi anne ve babaya sahibim.Annemle aram çok iyiydi.Babamla yine çok iyi anlasamazdik ama aramız kötü değildi,taaa ki 2012-2014 yıllari arasına kadar...
Bu yıllar arasında benim evle olan etkileşimim bozulmaya başladı.Nasıl mı? Anne ve babamla durmadan kavga etmeye herkesin ders çalışmalısın ,çok kilo aldin vermelisin demelerinden sonra hayattan bıktım.Hani her anne babanın bir huyu vardır ya 'haklı olsan bile ya annen ya da baban haklidir'.Bide birbirilerini savunuslari var o konuya hiç girmeyelim :)
17 Temmuz günü gece babam beni uyandirdi kalk diye saat.02.00 korktum
'Noldu baba,anneme mı bişey oldu dedim.'
Babam:
'Hayır annen iyi sevgilin gecenin bu saatinde sana mesaj atiyo.Sen daha kaç yaşındasinda sevgilin var ?'
Demeye başladı.Tabi ben daha olayın farkında değilim.İste ağlamaya başladım tek dediğim teyzem ve yengemin haberi var.Babam beni dinler mı? Yat çabuk sabah konusucaz dedi.Sabah oldu benimle konusmuyo.Bende hiç sesimi çıkarmadım olaylar biraz olsun yumuşamaya başladı.Aradan uzun zamanlar geçti,yanıma babam geldi.Sana guvenmek istiyorum dedi.Bi babanın kizina karşı duyduğu güben problemi çok büyük bi problem.
İste ben bu olaylardan sonra yemek yemedim odadan çıkmadim.
Ve bir gün basım dönmeye başladı.Ama dengeyi saglayamiyorum.Annem babam iste ben de evde yalnızım tabi annem bile söylemiyorum atar yapıyorum ya :/
Sabah kalktım mutfağa doğru gidiyorum basım döndü ,hemen bi yerden tutundum ve ondan sonra hatirladigim tek şey babamın sedyenın üzerinde ameliyata giderken sen ne yaparsan yap sana sonsuza kadar güvenirim...
Yere düştüğüm de cam vazonun üstüne düşmüşum ve kırılınca parçası omuzuma batmis onu çıkaracaklar,yani ameliyata bu nedenle giriyorum.Ameliyat masasında beyine oksijen gitmediğini farkediyolar ve hemen beyin ameliyati 7 saat süren bi ameliyat sonrasında anneme babama söyledikleri tek şey yaşı çok küçük bunyesi çok hassas.Adamlar bildiginiz karsiyaka dan yer alın demiş.Ama olmadı hala hayattayım.Yaşıyorum ve gayet saglikliyim.Benim en büyük korkum babama o çocukla ilgili herşeyi anlatamamdi.Hastaneden çıkar çıkmaz herşeyi anlattim ve babam benim sevgilimin bana gece mesaj atmisinda benim bir sucum olmadığı anlamıştı.Çünkü babam amaçsız bir şekilde beni suçluyordu.
Size anlatmak istedigim çok kötü bir seyde olsa,soylenmesi çok utanç vericide olsa anlatin.Çünkü insanin başına ne zaman ne geleceği belli olmuyor
