Ibat ibang companya ang binalak kong pasukan pero wala paring naghahamak na kuhain ako.
"Anong kaya mo?" Tanong ng isang matandang m lalake na mukhang adik .
"Kaya ko lahat ng gusto niyong ipagawa." Ani ko and smile sweetly.
"Lahat?" Nakakakilabot nitong tanong at ngumiti ng nakakatakot.
"Joke lang" ani ko at tumayo na.
*****
"What do you prefer to eat?" Tanong ng isang babae na mukang Istrikta grabe nakakatakot sumagot kase one wrong answer baka dumugo bibig ko.
"O-Oatmeal every breakfast, anykind in Lunch and dinner." Nauutal kong sagot at nanginginig na ngumiti.
"You look so nervous." Nandidilim nitong sabi sabay taas ng kilay. "honestly I saw something on you which is na Hindi ko gusto pasensya na I don't hire people like you."
"O-Okay?" Sabi ko at tumayo na.
*****
"What type of boss do you want?" Tanong ng isang lalake na gwapo at nginitian ko siya.
"Simple and a softhearted po." Ani ko at ngumiti siya.
"Tatawagan ka nalang namin." Ani niya at tumayo.
*****
"Anong mas gusto mong gawin sa trabaho?" Tanong ng isang babae.
"Gawin ang trabaho at ipapakita ko po sainyo na karapatdapat ako sa pwestong iyon." Sagot ko at tumango tango siya.
"Tatawagan ka nalang namin." Sabi nito.
****
"Bakit ka nag apply"Tanong ng isang duling na lalake. At nilibot ko muna ang mga mata ko sa ang buong opisina.
Ang dugyot naman.
"Ms. Salazar Bakit ka nag apply?" Tanong ulit nito.
"Kase hiring po kayo." Sagot ko
****
"Life Is'nt fair."
May mahirap may mayaman but that's fine. Mayroon namang Mahirap na Yumayaman at mayroon ding Mayaman na humihurap tulad ko. Samaniwala kayo't sa Hindi. Masyadong brutal ang buhay ko noon.
Flashback 6 years Before
lumalakad ako pauwi ng mapansin kong tila may sumusunod sakin. Gumagabi na kinakabahan na ako. Si Zia lang sa bahay at si mama namay sakit. Mayamaya ay halos Mahimatay ako sa gulat ng may biglang humawak sa balikat ko.
"Easy Ako to." Ani nito at hinarap ako.
"Claire?" Nagtataka kong tanong at tumango siya.
"Naghahanap ka ng trabaho diba?" Tanong niya at marahan naman akong tumango.
"Tara sumama ka." Ani niya at hinila ako.
Wait sila mama.
"T-Teka lang..." Pagpigil ko sakanya habang binabawi ang kamay sakanya. At nag tataka lang itong tumingin.
"Sila mama kase wa-walang kasama." Nauutal kong sabi dahil sa kaba at dahan dahan siyang lumapit sakin.
"Pera nato aayawan mo pa?" Bulong niya na ikinagulo ng isip ko. Pano to? Si Zia lang at Mama ang nasa bahay. Pero kailangan ko din ng pera. Pagkakataon nato mapapagamot nanamin si Mama Maibabalik nanamin ang bahay na nawala tsaka mapag aaral ko na si Zia.
"Tara." Buong tapang kong sagot at sumama sakanya. Siya si Claire Ang pinaka Kinakatakutan sa Campus namin Itim lagi suot niya ulo hanggang paa at Kilala siya bilang isang delikadong babae sa campus at walang kaibigan.
May pasikotsikot kaming dinaan at mayamaya ay naaninag ko sa di kalayuan ang isang Malaking Bahay rinig din sakintaytayuan namin ang malakas na sound at makikita mo ang mga ibat ibang kulay ng ilaw.
Kinabahan ako bigla ng may kakaibang nilarawan ang aking diwa na hindi kaayaaya. At napalunok ako. Kung para sa pamilya gagawin koto.
"Na iisip mo ba kung anong klaseng trabaho ang gagawin mo?" Tanong niya at umiling ako ayaw kong mag assume na ganon nga ang gagawin ko pero alam kong yun na yon pero kailangan kong ideny dahil kinakabahan ako sa mangyayari sakin ngayon. Sumindi siya ng isang sigarilyo at hinithit ito
"Sige Zhepaniah pag isipan mong mabuti hanggat may oras pa." Ani niya sabay buga ng usok at ako nag iisip isip din.
Kailangan koto malaki kikitain ko dito kaysa sa pipitjugin na trabaho na 50 lang kada araw ang sahod ko. Para sa pamilya ko para kay Mama para kay Zia at para sa tatay kong Iniwan kami kailangan kong ipakitang kaya ko. Kaya ko toh kakayanin ko to.
"Buo na ang pasiya ko..." Buong tapang kong sabi kinakabahan ako pero kakayanin ko.
"Ano? Take it or leave it?" Sabi niya at bumuga nanaman ng usok.
"Take it for the sake of my Mother and Sister." Ani ko na tila namumuo ang luha sa gilid ng aking mga matam
"O? Tara na!" Ani niya at pumasok nakami sa loob. Ang ingay ang sakit sa mata nung ilaw. Di ko masasabi ito ay isang mamahaling bar dahil sa labas palang isa lang itong simpleng bahay. Pipitjuging type ng Bar to.
"Oh?! Claire!? Hindi mo naman sinabi na papasok ka ngayon??" Tanong ng isang matanda at mukhang clown na babae kay Claire.
"Hindi ako papasok ngayon Tanda! Eto oh bago Kailangan niyan pera." Turo sakin ni Claire at pinasunod naman kami nung matanda sa dressing room
"Sige mag hubad ka." Ani ng matanda na ikinabingi ko.
"A-Ano po?" Tila nabibibgi kong tanong.
"Maghubad ka?! Alangan namang papasukin kita agad na di oa kita chinecheck?! Ano ka siniswerte ?! Kaya mag hubad kana!" Sabi nung babae tumingin ako kay claire at sumenyas ito na mag hubad kana kaya kahit labag sa loob ko nag hubad parin ako.
"Ok naman sige pasok kana. Suotin mo to. At galingan mo! Sapag giling dapat mapapahiyaw mo mga costumer ko tsaka dodoblehin ko pa sweldo mo kung may nag table sayo." Ani niya lumakas ang tibok ng puso ko sa sobrang kaba ko.
"T-table??" Natatakot kong tanong marahan itong tumawa.
"Wag kang mag alala bawal ka nilang galawin unless kung ikaw mag papagalaw." Ani nito na ikinahinga ko naman ng maluwang sinuot ko na ang binigay niyang damit.
At lumapit si Claire sabay tinapik ako.
"Goodluck." Ani niya at umatras maya maya ay lumabas nako sa entablado nanigas ako sa harapan ng maraming manyak na mata mga mukhang may asawa na ang pumupunta dito dahil sa mga mukhang tatay na ang nakikita ko.
Nanginginig ako sa kaba,takot at kahihiyan na nararamdaman ko ng biglang nag sigawan ang mga tao.
"Sumayaw ka!"
"Hoy!babae sumayaw ka!"
Ani nila at namuo na ang mga luha saking mga mata napilitan akong sumayaw. Gumiling at nagsihiyawan naman ang mga mannonood saakin.
Ng matapos ay bumaba ako sa Entablado atsinalubong ako ng matandang babae.
"Palpak ka! Buti nalang sa umpisa yon. Sige pag bibigyan kita pero sana bukas galingan mo na." Ani niya at tumango naman ako Binigyan niya ko ng Pera libo libo ito at binilang ko 30,000 "At tsaka pumunta kasa table nayon tinable ka nila kaya triple yang bauad sayo.." dagdag niya at nag dadalawang isip naman akong sumunod sa sinabi niya.
"Puntahan mona!!" Ani niya at pinuntahan ko naman.
Nung kalaunan ay. Niyayakap yakap ako ng leader nila na mukhang paa pero para akong tuod na nagyeyelo at di makagalaw sa pwesto. Ilang oras din tinagal ko don ng tumayo na sila. At akmang aalis na sana ako ng bigla niya akong higitin nagpumiglas ako pero nahila niya parin ako ng mabilis at tumakbo papuntang Kwarto ngayon nasa kwarto na kami..
"W-wag po.." ani ko at papalapit na ang lalaki ng bigla ko siyang sinipa pero nahawakan niya parin ako. Nag pumiglas ako sa abot ng aking makakaya.
"Bitawan moko!" Sigaw ko at hinalikan niya ko sa leeg.
"Hayop ka!" Sigaw ko at tuluyan nakong nawalan ng lakas kakapumiglas at buti nalang ay bumukas ang pinto at iniluwa nito si claire. Sinipa niya ang lalake.
"Tumakbo ka na Zhep hintayin moko sa labas!" Ani niya at agad naman akong sumunod sakanya pag labas ko ahy inabot ang hinga ko at umiyak ngumiyak sa sobrang kahayupan na nangyari sakin.
End of flashback
*****
. Pero kung titingnan mo sa lahat ng bagay sa mundo It's all have a purpose. You all need Is to be Practical Between Reality.
