Durum Vahim

3.

Son dersteyiz ve zilini çalmasına 10 dk var. Zil çaldıktan sonra büyük ihtimal bir şeyler içmeye giderdik diye düşünüyorum.zilin çalmasıyla çantamı alıp bizimkilere görüşürüz dedim ve sınıftan çıktım. Son derslerde çok dalgındım ki bunu da zaten Nazlı fark etti ve 'noldu'diye sordu annemgil lerin olayından böyleydim tabi ki Nazlı bunu daha bilmiyor, ona da akşam anlatırdım zaten.
Zeynep gilin yanına doğru ilerledim.suratım asıktı ve bu düzelmeyecekti,aslında gidip de dinlensem fena olmazdı ama söz verdim.

"Beyza da geldi hadi gidelim"

"Nereye gideceğiz" aşırı soğuk bir tavırla demiştim bunu.

"İyi misin sen?"

"İyiyim asya"

"Ozaman herzaman ki kafeye gidelim bir şeyler içeriz konuşuruz falan"

"Herzamanki? "

"Ya az ileride bir kafe var ya işte biz genelde oraya gidiyoruz iyi yerdir oradan bahsediyoruz yani"

"Peki tamam"
Yine,umut sadece dinlemişti ve hiç konuşmamıştı ama asıl değişik olan biz konuşurken sadece bana bakıyordu,sadece bana...

Hepimiz geniş kaldırımdan yürümeye başladık. Ben ne kadar geriden yürümeye çalışsam da zeynep benim koluma girip birlikte gitmemizi sağlıyordu. En sonunda bir kafe'den içeri girdiğimizde herhangi bir masaya geçtik. Oturduktan sonra yanıma asya oturdu, asyanın karşısına zeynep, benim karşıma umut oturdu. Miraç da zeynep ve asyanın arasındaki masanın başına bir sandalye çekip oturdu.
Bir an önce muzlu bir şeyler içsem moralim daha iyi olurdu aslında.

"Ne alırsınız? "

"Muzlu mılkshake" dedim aniden,asya ve miraç kahve ,zeynep meyveli soda umut ise sade soda istedi.en güzeli benimkisi bir kere. Muz muz muz muz muz en güzel şeyy bence😍😍

Siparişlerimiz geldikten sonra teşekkür ettim ve yudumlamaya başladım milkshakemi.

"eee Beyza alıştın mı buraya"diyen miraç'a kafamı salladım

" Evet alıştım. Hemen hemen sınıfta ki herkesle anlaştım herkez iyi, zaten Nazlı,mert cangille falan tanıştırdı onlar da çok iyi daha yeni tanıştık ama kırk yıllık arkadaşlar gibi samimiyiz iyi çocuklar"dedim nedense bir kaç saniye sessizlik oldu ve masadakiler birbirlerine bakmaya başladılar.

"öyledir tabii ama biz anlaşamayız pek onlarla" diyen umut biraz sinirli gözüküyordu.

"Biliyorum"

"Biliyor musun? Hemen anllattı mı pezevenk"

"Yok anlatmadı"

"Anlatmasın zaten"

"Merak etmiyorum zaten"

"Etme zaten"
Allahım sabrımla zoru mu var bunun

"Etmem zaten hem nasıl kazık attıysan çocuğa artık kimsenin bilmesini istemiyorsun. "

"Hani bilmiyordun?"

"Bilmiyorum zaten sadece önceden iyi arkadaş olduğunuzu ve ona kazık attığını söyledi"

Birden ayağa kalktı ve önüme geçti, yüzüme doğru eğildi ve gözümün içine bakarak konuştu
"Ben ona kazık falan atmadım kızım anladın mı?"
Kafasını benden uzaklaştırırken birden ayağa kalktım, çantamı da aldım ve konuştum

"Allah Allah o öyle demiyor ama sana mı inanacağım ona mı? Ve de senden nefret ediyor " Dedim. arkamı dönüp çıkışa ilerlemeye başladım ki sesiyle duraksamak zorunda kaldım ve kolumun tutulmasıyla da arkamı dönmek zorunda kaldım.