Creepiest things children have ever said. (Nederlands)

Dead..

74. Mijn zuster beschreef haar "denkbeeldige" vriend, ze zei: "Hij zit op mijn bed en wacht op zijn moeder. Hij mag niet alleen naar huis vanwege zijn arm. 'Ik vroeg wat er met zijn arm was gebeurd en ze zei:' Zijn moeder reed hem over toen hij met stoep krijt aan het tekenen was. Daarom huilt hij altijd, omdat hij het niet leuk vindt om dood te zijn...''

75. Mijn familie is onlangs naar een nieuw huis in een nieuw land verhuisd. Het was een goed ingericht appartement en in onze slaapkamer hing een schilderij dat leek op een slanke vrouw met haar dat vrij golfde in de lucht. Het was geen prettige of rustgevende schilderij, maar ik probeerde er vrede mee te sluiten. Mijn zoon was toen 2½ jaar oud. Op een dag besloot ik hem neer te zetten voor een middagdutje in mijn slaapkamer, toen hij zei: 'Ik wil niet in deze kamer slapen.' Ik vroeg hem waarom, en hij zei: 'Dit schilderij kijkt me aan en probeert te praten voor mij, en ik dat vind ik niet leuk. '"

76. Toen ik vrij was van werk reed ik naar huis, mijn 3-jarige dochter op de achterbank, we kwamen elke dag langs een heel oud kerkhof. Ze vertelde me altijd dat de mensen daar naar haar zwaaiden. Ik had haar uitgelegd dat er niemand was dei naar haar zwaaide en ik heb verteld dat het gewoon een kerkhof was. Ze was vastberaden dat ze mensen zag , en een school, en een winkel, en ze zwaaiden naar haar. Dit ging zo een paar maanden door en elke dag vertelde ze het me. Ik vertelde dit aan een collega die in het gebied woonde en een geschiedenisfanaat is. Hij onderzocht vervolgens de begraafplaats en vertelde me dat het gebied vroeger de plek was waar soldaten vochten in de oorlog, en dat ze daar waren begraven. Ze maakten ook een heel klein stadje voor een korte periode, het hete Samptown, er was een school en een kleine winkel, en sommige mensen woonden daar. Als het nog genoeg was om bang te maken, vertelde mijn dochter op een dag toen we er langs reden dat een vrouw ''daarbinnen'' wou dat ze ook kwam. Ik volg sindsdien een andere route naar huis.

77. Mijn moeder vertelde me dat toen ik een kind was, rond de leeftijd van 4, ik elke dag naar mijn overgrootmoeder ging om wat tijd met haar door te brengen, en elke keer als ik naar huis ging, zei ik tegen haar (als het brave christelijk kind dat ik was): "God zij met u", maar op een keer toen ik wegging, zei ik haar: "Ga met God". Volgens mijn moeder corrigeerde zij (mijn overgroot moeder) mij, maar ik stond erop "GA met god." te zeggen. Die nacht is mijn overgrootmoeder overleden. Toeval? ik weet het niet meer...