Creepiest things children have ever said. (Nederlands)

The Little Boy

115. Op een nacht toen ik tien jaar oud was lag ik te slapen in bed tot ik wakker werd van mijn slaapkamerdeur die open ging, vervolgens voelde ik dat er iets op mijn bed ging zitten. Ik voelde de druk op mijn benen en kon het bed voelen indrukken terwijl het ging zitten. Omdat ik dacht dat het mijn moeder was dei me wat kwam vertellen opende ik mijn ogen, ik zag niet mijn moeder maar een bleke jongen zonder ogen (alleen lege oogkassen). Hij was ongeveer mijn leeftijd en zat aan het uiteinde van mijn bed in kleermakerszit terwijl hij me ‘aan-staarde’ of nouwja met zijn gezicht naar me toe stond aangezien hij geen ogen had. Hij hief zijn hand op en reek me iets aan wat leek op een kleine zwarte doos. Ik was doodsbang, maar rijkte naar het doosje uit om het vast te pakken, hij trok het doosje twijfelend bij me weg. Ik reek verder naar voren en zei ‘geef het’. Terwijl ik dat zei , knipperde ik en tegen de tijd dat ik mijn ogen weer open deed, was hij weg, de afdruk van waar hij gezeten had rees langzaam weer op naar zijn eigen vorm. Ik vertelde het de volgende dag aan mijn moeder, ondanks dat ze lichtelijk in paniek schoot verzekerde ze me dat het enkel een droom was.

Vijf jaar naar het ‘incident’ was mijn vriendin bij mij thuis om huiswerk te maken. Naar het huiswerk nam ze een dutje terwijl we wachtte tot haar ouders haar weer kwamen ophalen. Toen haar ouders arriveerde probeerde ik haar wakker te maken. Ik stootte zacht tegen haar schouders aan, en ze opende haar ogen… sneller dan een normaal mens zou doen, ze staarde naar de hoek waar het plafond en de muur elkaar ontmoette en wijste er naar. Zo snel als ze wakker werd viel ze ook weer in slaap. Ik probeerde haar weer wakker te maken. Toen ze eindelijk weer bij volle bewustzijn kwam, vroeg ik haar waar de hel ze mee bezig was en legde haar uit wat ze gedaan had. Ze zei ‘‘ohw.. ik dacht dat ik droomde, maar op de muur zag ik een jongen zonder ogen die naar me staarde hij zat daar in een ‘spiderman’ pose’’ Dat was het moment dat ik flipte en mijn verhaal vertelde, voor het eerst, over de keer dat ik de zelfde jongen had gezien.

Vijf jaar naar dat gebeuren heb ik nog steeds een relatie met mijn vriendin, en tegen die tijd hadden we een twee jaar oude dochter. We wonen met zijn drieën in het oude huis van mijn ouders waar ik opgegroeid ben. Mijn dochter maakt me elke nacht op het zelfde tijdstip wakker en begint tegen me te praten. Voor een tijdje dacht ik dat het een normaal ding was dat baby’s nou eenmaal doen, tot ik doorhad dat ze bijna altijd het zelfde zei. Op een dag besloot ik haar te vragen met wie ze praatte s’avonds. Ze gaf antwoord: “Een jongentje, hij praat met me, hij is aardig hij is verdwaalt en zoekt zijn mama.” Ik vertelde het aan mijn moeder de ochtend nadat ik met mijn dochter gesproken had, voor ik ook maar de kans had te vertellen wat ik dacht zei mijn moeder: “Ik herinner me het noch toen het bij jou gebeurde, daarna bij jouw vriendin, ik heb geen idee wat het is.” Naar dat hebben noch ik of mijn vriendin het “kleine jongentje” nog gezien. Alleen mijn dochter bleef met hem praten tot we een nieuw huis kregen later in dat jaar.