Let me to save you.

Ο πάρα λίγο βιασμός

Γειά σας συγνώμη για αυτή την εισαγωγή αλλά χρειάζομαι τα σχόλια σας για να βάζω συχνά. Θέλω να μου λέτε την άποψη σας για να παίρνω θάρρος.Διαβάστε τώρα το πρώτο μέρος και μην ξεχάσετε να σχολιάσετε.

~Μεριά Ελίζαμπεθ~

Για άλλη μια φορά κάθομαι μόνη μου στο παγκάκι και διαβάζω το βιβλίο μου περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι. Έχουμε Λογοτεχνία το αγαπημένο μου μάθημα. Συνεχίζω να μελετάω το βιβλίο ξαφνικά νιώθω νερό πάνω μου. Πετάγομαι πάνω καθώς ο κρύος αέρας διαπερνά απευθείας το σώμα μου και με μια αστραπιαία κίνηση γυρνάω το σώμα μου και αυτό που αντικρίζω δεν με σοκάρει ιδιαίτερα απλά με φτάνει σε σημείο να κλάψω. Σηκώνομαι από το παγκάκι μου και απομακρύνομαι ακούγοντας τον Άντριου και τους φίλους του να γελάνε. Πηγαίνω στην τάξη παίρνω την τσάντα μου και πηγαίνω στα αποδυτήρια. Πάντα για καλό ή για κακό φέρνω δεύτερο ζευγάρι ρούχα διότι δεν θέλω να παίρνω άδεια να φεύγω από το μάθημα. Εφόσον έχω αλλάξει ρούχα κάθομαι στο πάτωμα και επιτέλους ελευθερώνω τα δάκρυα μου. Μετά από λίγη ώρα που ακούω το κουδούνι επιτέλους να χτυπάει βγαίνω από τα αποδυτήρια και πηγαίνω στην τάξη. Καθώς προχωράω στον ερημικό διάδρομο με τα ντουλαπάκια ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να με τραβάει από το μπράτσο. Αυτό το άγνωστο,προς στιγμής χέρι με κολλάει πάνω στο ντουλαπάκι του Άντριου. Μα γιατί σε αυτό; Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που ξεπερνάω το σοκ βλέπω τα γαλανά μάτια του Άντριου. Θεέ μου τα μάτια του είναι συνδυασμένα τόσο ωραία με τα κάστανα μαλλιά του και τα μεγάλα,όχι υπερβολικά, σαρκώδη χείλη του. Τα γυμνασμένα του χέρια με έχουν φυλακισμένη σε ένα ντουλαπάκι. Τότε καταλαβαίνω πως έχω αργήσει στο μάθημα.

Ελίζαμπεθ "Σε παρακαλώ μπορείς να απομακρυνθείς; Έχω αργήσει στο μάθημα. " του λέω και αυτός μου με κολλάει περισσότερο.

Άντριου "Όχι αν δεν μου κάνεις μια χάρη"

Ελίζαμπεθ "Τι χάρη;"

Άντριου "Θέλω να γευτώ ένα φιλί σου" εκεί είναι που παθαίνω σοκ. Θέλει να με φιλήσει μα γιατί;

Ελίζαμπεθ "Πας καλά; Άσε με να φύγω αλλιώς θα φωνάξω"  ο πούστης έχει καταλάβει ότι τον γουστάρω. Αλλά δεν θα του κάνω την χάρη.

Άντριου "Ναι μωρό μου αλλά για άλλο λόγο θα φωνάξεις" λέει και αρχίζει να φιλάει τον λαιμό μου.

Ελίζαμπεθ "Βοήθειααααα" φωνάζω. Μα μάταια. Τον βαράω στο στήθος μα δεν νιώθει τίποτα. Λογικό με ένα στήθος πέτρα που να νιώσεις;

Άντριου "Σκάσε τώρα οι άλλοι κάνουν μάθημα. Ήρθε η ώρα να κάνω και μια καλή πράξη."

Ελίζαμπεθ "Καλή πράξη βρίσκεις να με βιάσεις;" λέω καθώς αυτός χουφτώμει το στήθος μου. Εγώ αυτόματα αρχίζω να κλαίω και να φωνάζω.

Άντριου "Ποίος θα βρεθεί να σε γαμήσει μωρό μου τόσο άσχημη που είσαι;"

Πάει να μου αφαιρέσει την μπλούζα όταν βλέπω ένα παιδί να τον βαράει στο κεφάλι. Κατάλαβα ότι ήταν κάτι γυάλινο διότι ο Άντριου πίεσε ένα γυαλί που έπεσε στα χέρια του πάνω στα δικά μου και πέσαμε και οι δύο κάτω. Μόλις έπεσα κάτω όλα μαύρισαν