" တောင်း..တောင်းပန်ပါတယ် အားဟွမ်.."
အားဟွမ်ချက်ချင်းပင်မထနိုင် ကျသည်က ကျောပြင်နှင့်မို့
အတင်းအားယူကာထထိုင်ရသည်။ သို့သော် သူမကြည့်ရတာစိတ်ခုပုံမပေါ်။ မျက်နှာမှာအပြုံးစလေးကတွဲလွဲခိုလို့..။
" ရပါတယ် အစ်ကိုရှီးချန်..ကြည့်ရတာ ကူစူးလန်ရဲ့ နဖူးစည်းက တစ်ခုခု ထင်တယ်"
"အာ..အဲ့..အဲ့ဒါက.."
" ဟို...ဇယ်ဝူကျွင်း အားဟွမ် ရေနည်းနည်းသွားခပ်ဦးမယ် ပြီးရင် ခရီးစကြတာပေါ့..."
ဝါးဆစ်ပိတ်ရေဘူးကို ပိုက်လျက်ပြေးထွက်သွားသည့် ကလေးမကိုရှီးချန်မတားလိုက်နိုင်။လန်ရှီးချန် ဘဝမှာ ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မှ မပတ်သက်ဖူးသော်ငြား။ အားဟွမ်စိတ်ထိခိုက်သွားသည် ကိုတော့ဖြင့် ရှီးချန်ကောင်းကောင်းသိသည်။
သူ့လက်ကိုသူပြန်ကြည့်မိသည်။
သေချာပေါက် အားထည့်တွန်းလိုက်မိခြင်း...
သူ့လက်အားသူကောင်းကောင်းသိသည်...။ဒါပေမဲ့... အားဟွမ်.. သူဘာလို့ဘာမှမဖြစ်သလို ပြုံးနိုင်ရတာလဲ..။........................................................................
ဝါးကျည်တောက်ဘူးလေးက ရေပြင်ကိုရိုက်ခတ်လာသည်။
အားဟွမ် ခပ်သွက်သွက်ပင် ရေဖြည့်ကာ မတ်တပ်အရပ်၌ပုခုံးဆီမှ ခပ်စူးစူးခံစားချက်ကြောင့် အံတစ်ချက်ကြိတ်လိုက်မိသည်။
ကျောပြင်မှ ဝေဒနာကလည်းပိုဆိုးလာသယောင်ရှိသည်။
သမားတော်လန် ပေးလိုက်သည့် ဆေးကို အချိန်မှန်လဲဖို့ဝေးစွ။ဘာဆေးမှမထည့်သည်ပင် ကြာလှပြီ။
အနာကောင်းကောင်းမကျက်သေးသည့်အနေအထားမှာခုနက လဲကျသည့်အရှိန်က ဒဏ်ရာတို့ကိုပြန်ပွင့်သွားစေသည်ထင်ရသည်။
YOU ARE READING
Retrieving The Lost Smile
أدب الهواةသိုင္းေလာကနံပါတ္တစ္သခင္ေလး ဇယ္ဝူကြၽင္းရဲ႕ အျပံဳးပန္းေတြျပန္ပြင့္တဲ့အခါ... တစ္ေလာကလံုးဟာလွပလို႔.....
